Cursus `Samen Bevallen`

Ja, daar waren we dus vanavond voor het eerst heen. Iets wat een leuke, gezellige ervaring had moeten zijn die ons zou informeren over de bevalling en alles eromheen. Het tegendeel bleek waar...

We kwamen aan, te vroeg per ongeluk, en hadden een heel ongemakkelijk ontmoetingsmoment met de cursusleidster. Het was bij haar thuis en om de één of andere reden hadden we geen klik met haar (en dat terwijl wij eigenlijk altijd wel goed met vreemden om kunnen gaan!). Al gauw bleek waarom.

Toen ze de koffie had klaargezet, drukte ze op een knopje en sprong er muziek aan. Geen gezellig achtergrondmuziekje, nee, van die zweverige plingplangplongmuziek. Niets mis mee, maar simpelweg niet voor ons weggelegd. Jochem, die net een folder aan het lezen was, verkrampte dan ook en keek me woest aan (alsof ik dit van te voren wist?!).

Het werd al niet beter toen ze begon te vertellen (en ehhhhhhhm, ja eehhhhh, want ehhhhhmmm). Nu ben ik zelf gewend te spreken voor groepen, als juf, en daardoor misschien wat veeleisend, maar dit was echt slaapverwekkend om naar te luisteren. De andere cursisten (twee stellen) waren daarentegen wel erg aardig en normaal (en niet zo zweverig als de cursusleidster). Dat gaf mij enigszins goede hoop.

Na een uurtje slaapverwekkende verhalen aan te horen (die aardig voor zich spraken) was het tijd voor ontspanningsoefeningen. Nu ben ik van mezelf vrij relaxed, dus eigenlijk had ik hier al geen zin in. Maar vooruit, hoort erbij. Dus wij op de grond, mannen ook mee (wat al weer gek was, want zij moesten dezelfde oefeningen als wij doen, ik kon Jochem van binnen horen huilen!). Dat lag verschrikkelijk. Ik ben geen zeikerd, maar het deed gewoon zeer aan mijn zwangere rug en bij die andere meiden ook, dus het lag zeker niet aan mij.

Vervolgens kregen we bepaalde oefeningen, die ontspannend/masserend zouden moeten werken. Nou is dat op zich prima, maar iedere keer als we een beweging hadden gemaakt zei die cursusleidster 'Ga in je gedachte na wat die beweging met je lichaam doet' EN DAT KAN IK DUS NIET! Grrrrr, ik word daar zo kriegel van. Ik ben simpelweg té nuchter om zo te denken over mijn lichaam. En na de zoveelste 'voel hoe je lichaam contact maakt met de grond' was ik oprecht bang dat Jochem op zou staan en zou zeggen 'Mevrouw, u bent de grootste oplichter die ik ooit heb ontmoet'. Gelukkig deed hij dit niet, maar ik hoorde het hem gewoon denken (en terecht!).

Dus, na een uur zweverige lichaamspraatjes en oefeningen was de eerste cursusavond af. Ik dacht 'ik wacht tot iedereen weg is en als ze dan vraagt hoe ik het vond zeg ik eerlijk dat ik het niets vond', maar iedereen bleef plakken dus werd ik zenuwachtig en zijn we gegaan. Toen we de auto instapten sprak Jochems gezicht boekdelen (dat wil zeggen, hij keek verschrikkelijk kwaad en zei niets) en ik zei 'Dit wist ik echt niet van te voren...' Jochem keek me aan en zei 'ik kan het informatieboekje nú nog terugbrengen' en ik antwoordde met 'doe dat maar'. Vijf minuten later stapte Jochem weer in en dat was het einde van ons 'Samen Bevallen'-avontuur.

€175,- bespaard, ons huwelijk gered en we gaan nog steeds samen bevallen. Alleen zonder al die spirituele dingen eromheen. Daar zijn wij echt te nuchter voor.