Wales

Zo, we zijn weer lekker terug van vakantie. Het was een leuke week in Wales. Op vrijdag de 15e kwamen we om 00:00 uur aan in Londen, waar mn ouders wonen. De volgende dag zijn we om 17:00 uur vertrokken (mijn moeder moest nog werken) naar het noorden.
Na een ritje van 5 uur (waarvan 2 op tussendoor bergweggetjes enzo) kwamen we aan in 'The Middle Of Nowhere', ergens hoog in de bergen, zonder mobiel bereik, zonder internet, zonder enig besef van bestaand leven in de wereld, oftewel: we kwamen aan bij onze cottage.

Het huisje zag er idyllisch uit, zoals je verwacht dat een huisje eruitziet midden in de bergen. Helaas voelde dit ook zo... Het was binnen net zo koud als buiten: 2 graden. Warm water was er alleen van 7-10 's ochtends en van 17:00 tot 21:00 's avonds, dus echt verwarmen lukte ook niet. Wel stond er een openhaardje, maar het was zó koud, dat we zelfs na 3 uur stoken nog zaten te bibberen onder dekens van de bedden, haha. Om half drie gaven we het op en zijn we ons bed in gekropen (dicht tegen elkaar aan, dat wel!).
De volgende ochtend werden we aangenaam verrast door de temperatuur, we hadden alle verwarmingen open gedraaid de nacht ervoor en nu was er warm water door gaan stromen. Beneden aangekomen bleek het toch iets te vroeg gejuicht: het was beneden nog steeds niet erg aangenaam, maar dit was op te lossen met dikke truien en thermosokken (daar heb ik zo ongeveer in geleefd de afgelopen weken).

Nu we de omgeving konden zien, werden we allemaal enthousiast. Het was echt prachtig! Midden in de bergen, overal schapen en ganzen en in de verte konden we toch nog een huisje zien waar ook iemand woonde (hoera, niet helemaal alleen!). Na een uitgebreid ontbijt zijn we begonnen met een flinke bergwandeling, het was onwijs mooi weer, dus we hadden het getroffen.
Zo hebben we de week een beetje rondgewandeld, lieve dorpjes bekeken, stukken auto gereden (om diverse plaatsen te bezoeken) en heerlijk gekookt op ons ouderwetse gasfornuis.


Het toppunt was voor mij toch een wandeling over een berg die we zouden maken. Jochem was die dag niet mee, die moest wat voor zn studie doen, en ik ben met mn moeder en stiefvader gaan wandelen. We hadden een (vrij onduidelijke) kaart mee, maar mn stiefvader zei (zoals het een echte militair betaamd) 'Ik heb leren kaartlezen, dus dit gaat helemaal goed!'.
Eenmaal boven op de berg was er echter geen pad meer te bekennen, niet meer naar voor of naar achter, gewoon nergens! Toen waren we al 4 uur aan het lopen (klimmen) en had ik (voor het eerst denk ik) harde buiken. Dus maar even gaan zitten (op een ijzige ondergrond, brrr) en een mars gegeten. We waren dus echt verdwaald, bovenop een berg in Wales. Geen mobiel bereik, de kaart klopte niet meer (nou ja, die klopte wel, alleen de kaartleesvaardigheden van mn stiefvader niet) dus maar op 'instinct' de weg naar beneden gezocht. Na een tijdje kwamen we warempel aan op een verharde weg, maar hadden we nog geen idee waar we zaten. Op de gok maar een kant gekozen (links) en dat bleek de goeie kant te zijn! Gelukkig! Uiteindelijk na 6 uur rondlopen nog nét voor het donker weer thuis bij onze cottage. Ik heb heeeeeeerlijk geslapen die nacht en had niet eens spierpijn de volgende dagen!


Nouja, behalve dat hebben we een heerlijke week gehad. Een weekje was ook wel voldoende, mn moeder en ik zaten af en toe eens te fantaseren wat we moesten doen als ik bijvoorbeeld ineens moest bevallen. Dan hadden we echt een probleem gehad, zo in the middle of nowhere! Maar, dat gebeurde gelukkig niet, dus we zijn weer veilig thuisgekomen.

Op zaterdag zijn we teruggereden naar Londen, om daar nog een nachtje te slapen en op zondag zijn Jochem en ik richting de boot vertrokken om weer naar huis te gaan. Toen we ruim een uur onderweg waren, besefte ik me ineens dat ik mijn tas bij mijn ouders had laten liggen... Mijn tas, met portemonnee, telefoon en het belangrijkste om de boot op te mogen: onze paspoorten... Oeps! Gelukkig kon ik alles op mijn zwangerschap afschuiven (gnagnagna) en zijn we toch nog op tijd bij de boot aangekomen. Maar Jochem was wel een kleiiiiiin beetje chagrijnig, maar ja: ik kon er toch niks aan doen?!

Gisteren is Jochem zn vader geopereerd aan de tumor op zn slokdarm. Hij maakt het nu goed, ga straks bij hem langs met mijn schoonmoeder en schoonzusje (gisteren is Jochem al met zn broer en moeder geweest).
Woensdag is mijn diploma-uitreiking (hoera!) en aankomend weekend ga ik lekker bij mn zus op bezoek in België. Kortom: een leuke week voor de boeg. De tijd vliegt ook voorbij: ben alweer 26 weken zwanger! Voor ik het weet is ons kind er al! En ik moet nog zo veel doen! Nee hoor, valt wel mee, haha.

Nou, tot snel!