Ik word gek
Slapeloze nachten, helemaal in de war, hoofdpijnaanvallen, uitgeput, vol energie, opgefokt, down to earth.
Ik word helemaal gek van mezelf. Naarmate het eind van de zwangerschap van mijn vrouwtje in zicht komt word ik echt helemaal gek. Ik had nu ook al in bed moeten liggen maar dat lukt me gewoon niet. Ik had zoveel nog gemoeten maar er komt niks van. Ik zit de hele dag diep in gedachten verzonken tot ik er doodmoe van word. Het besef van een kindje is er wel, maar aan de andere kant is het zo moeilijk om te beseffen dat ik straks dan echt papa ben van een kindje die tegen mij op zal kijken als zijn of haar grote voorbeeld. En dat wil ik ook zijn. Ik probeer het nu al te zijn maar dat is zo lastig. Ik ga ervanuit dat de slapeloze nachten gelijk over zijn op het moment dat de kleine er is. Al die gedachtes de hele tijd krijg ik hoofdpijn van. Ik heb namelijk last van clusterhoofdpijn (als je wil weten wat dat is moet je ff google zoeken). En mijn adhd maakt het ook allemaal niet rustiger in mijn hoofd. Daarnaast ben ik gewoon nog aan het werk elke dag, met een opgeladen telefoon met de wetenschap dat ik zomaar gebeld kan worden en als de wiede weerga naar huis moet gaan. Ik kan die spanning bijna niet meer aan. Ik zou er zowat depri van worden maar dat lukt dus zogezegd ook niet omdat de gebeurtenis me alleen maar blij kan maken. Ik maak me geen zorgen dat ik het niet aankan het grootste gedeelte van de tijd maar soms is er ook die twijfel. Ik weet dat ik sterk ben en verantwoordelijk voor mij daden. Zoals het verwekken van een kindje bij mijn vrouwtje. Al die hersenspinsels. En nog steeds lig ik niet in bed terwijl ik er morgen om half 7 uit moet. Maar ik red me wel. Het is een kwestie van doorzetten, terwijl ik niet echt een doorzetter ben. Dat heb ik mezelf wel bewezen in het verleden. Nu is alles anders. Dit is niet het verleden maar dit is nu. Ik moet het gewoon eventjes kwijt. Nog een dag of 13 tot de uitgerekende datum. Wat zal mijn leven veranderen. Wat zal ik allemaal ervoor over moeten hebben om een goede vader te kunnen zijn voor mijn kindje. Alles zal veranderen en alles zal ik ervoor over moeten hebben. Dat is wat me te doen staat en waar ik zo van in de war raak. Dat straks alles op zijn kop staat. Ik heb geen spijt van vader worden. Het is iets wat ik altijd al heb gewild. Ik ga ervoor en laat het gewoon over me heen komen. Ik zal mijn vrouwtje bijstaan waar nodig en er voor de volle 100 % voor gaan. Er is geen stap meer terug. Dat is niet mijn mentaliteit. Ik stap graag vooruit. Maar ik moest het even kwijt. En nu ga ik dan echt naar bed :laugh hahaha want het is bijna 2 uur.
liefs
mannetje van feix
reacties (0)