25 dagen

Heej allemaal

Wat is het spannend zeg. Nog 25 dagen en het is zover. Mischien ietsje eerder of mischien ietsje later. Ik ben echt ontzettend nerveus. Gelukkig heb ik (we) er alles aangedaan om voorbereid te zijn maar hoe kan een mens zich ooit voorbereiden op zoiets als dit en alles voor elkaar hebben, alle mogelijke scenario's doordacht hebben, en voorbereid zijn op wat er dan ook staat te gebeuren?

Nou, gewoon niet echt op geestelijk gebied. Alle spullen hebben we in huis en alles staat klaar, maar ik blijf zo opgewonden. Als een kind die door de etalage ruit van een snoepwinkel staat te kijken. Het mag geen excuus zijn dat ik maar vaker naar alcohol grijp tijdens deze spannende tijden. Maar het is zoals het is. Ik kan het goed accepteren wat er te gebeuren staat. Behalve 2 dingen maar daar ga ik me niet verder over uitwijden. De dames die mij volgen weten waar het over gaat betreft de bevalling. Ik probeer op 1 of andere manier nog eventjes van het met ons tweëen zijn te genieten. Aan de andere kant heeft de zwangerschap nou wel weer lang genoeg geduurd voor mij. Niet dat mijn vrouwtje onhandelbaar is of gemeen doet tegen mij. Alles behalve dat, maar ik zie dat zij het zwaar heeft met de zwangerschap en ik voel er allemaal niks van. Zij voelt het levende wezentje in haar buik 24 uur per dag 7 dagen per week. Tuurlijk voel ik ook weleens en leg mijn hoofd op haar buikje en praat en zing voor beebje. Maar toch is het zo ontzettend anders voor een man dan voor een vrouw. Het is gewoon ontzettend zwaar voor haar en ik zal blij zijn als dat over is. Dat ze weer kan genieten van haar bewegingsvrijheid die nu toch wel beperkt is door die dikke buik. Ik kijk er naar uit om weer samen (met ons 3tjes dan dus) weer lekker te gaan fietsen deze zomer. Lekker samen een drankje (met alcohol) te doen op een terasje terwijl we de zon onder zien gaan. Maar ik mag niet te ver vooruit lopen van mezelf. Eerst de bevalling. DE BEVALLING!. Ik heb echt nog nooit zoiets spannends meegemaakt zeg. Dus hoe bereid je je voor op zoiets ?

Ik weet het niet, maar zal het delen met jullie op het moment dat ik erachter kom. De dagen tikken weg. Wat gaat de tijd toch ontzettend snel uiteindelijk. We besluiten om het eens voor het echie te gaan proberen en opeens zijn het nog 25 dagen te gaan. Maar uiteindelijk om op dit moment te komen is ook niet zonder slag of stoot gegaan. Er is zo ontzettend veel gebeurt. Vooral in positieve zin. Ik ben getrouwd met haar! en we hebben alle spullen die we nodig hebben in huis. En zij heeft het gewoon ontzettend zwaar gehad. Vooral de eerste 18 weken. Maar ik net zo goed. Niet zo zwaar als zij maar ook gewoon zwaar.

Nu het zo dichtbij komt heb ik weer de behoefte om eens wat van me te laten horen. Ik ben er klaar voor en ik ben voorbereid op wat er komen gaat, maar aangezien ik nooit klaar en nooit totaal voorbereid zal zijn bereid ik me dus daarop maar vast voor hahahaha. Wat een geweldige ervaring om mee te maken hoe mijn vrouwtje een kindje gaat baren, waarin ik en zij verwerkt zitten. Ik kan niet meer wachten bijna. Ik word gek van de spanning. Maar toch nog maar even volhouden en lief zijn voor haar. Ze is ook lief voor mij.

Liefs

Mannetje van Feix