Vrouw of man?

Ik ben de laatste tijd heel veel bezig met de innerlijke ik. Wie ben ik? Wat ben ik? Ik ben er nu wel stilaan uit dat ik een mannelijke ik heb en dat ik waarschijnlijk geboren ben in een verkeerd lichaam een vrouwenlichaam, terwijl ik me meer man voel. Als ik in de spiegel kijk dan kijk ik vol afschuw naar mijn vrouwenlichaam. Dat past niet bij me. Een geslachtsoperatie zie ik niet zitten omwille van Robbe. Er had veel vroeger ingegrepen moeten worden. Als 6 jarig meisje wilde ik al een jongen zijn en dat heeft zo geduurd tot mijn 12de toen ik borsten kreeg en ik ongesteld werd. 

Ben er nu ook openlijk voor uitgekomen dat ik op vrouwen val. Ik heb relaties gehad met mannen ja, omdat ik dacht dat dat zo hoorde en ook bang voor afwijzingen van vrouwen maar nu ben ik op fb in een groepje waar ze me begrijpen en waar ook vrouwen zijn met die gevoelens. Er gaat een nieuwe wereld voor me open. Ik ga zaterdag met een vriendin voor de eerste keer naar een holebi-fuif. 

Mijn ouders hebben mij vroeger nooit serieus genomen. Van hen moest ik een meisje zijn en mij ook zo gedragen. Ik spreek over 25 jaar geleden. Dat was taboe. Als ik nu dat meisje van 6 was dan kon ik starten met mannelijke hormonen te nemen en dan had ik op mijn 18de waarschijnlijk wel een geslachtoperatie gedaan. Pas op, begrijp me niet verkeerd ik ben nu wel blij dat ik een vrouw ben aan de ene kant want anders had ik nooit een kind gehad van mijn eigen. Alleen er wringt iets en ik kan niet mezelf zijn. Ik haat het grotendeels om een vrouw te zijn. 

Over 2 dagen wordt Robbe al 8 jaar. Ik zou niet weten wat ik zonder hem moest doen. Ik zal maar blijven hopen dat ik in mijn volgend leven een man zal zijn. Want een operatie zie ik echt niet zitten juist omwille van hem.