Wat is wachten toch moeilijk!

Allemamagies! 

Wat is dat wachten tot je mag testen toch vreeeeeeselijk moeilijk! Je staat op, je wil er niet aan denken, je doet het toch, je zet het weer uit je hoofd, hola daar is het weer! Hee, ik voel een steekje, zou het...? Nee, hou nou eens op! Je bent nog aan het ontpillen, Joost mag weten wat het kan zijn. (kent iemand een Joost? Zou die mij antwoord kunnen geven?) Misschien is het wel een innesteling. SCHEI UIT, HOOFD!! 

En dan ga je zelfs nadenken over early testen. Maar ik doe het niet, want stel nou dat je positief test en het alsnog op een miskraam uitloopt. Dat kun je jezelf beter onthouden, toch? Maar je wil het zooo graag weten. Hoe vul je die laatste dagen toch op? Ik heb het niet druk genoeg om de hele dag aan wat anders te denken. Ik word er helemaal tureluurs van. 

Ik kan me niet herinneren dat ik dit met mijn zwangerschap van mijn dochter ook zo had. Maar ja, dat is ook bijna 6 jaar geleden en mijn geheugen laat me een beetje in de steek. 

En dan is je zusje net bevallen van de 3e, hou je die kleine spruit vast en voel je het gewoon bijna letterlijk rammelen daaronder haha. Help me!