Wie had dit gedacht..!

Hallo lieve meiden,

na 5 jaar geleden mijn prachtige dochter te hebben mogen begroeten, is er heel erg veel gebeurd. 
Mijn man en ik wilden altijd minimaal 2 kinderen, maar toen Zoë 10 maanden oud was kreeg hij een ernstig ongeluk. Zijn rug op 2 plaatsen gebroken, schouderbladen gebroken, hersenletsel... Na een enorme tijd van revalideren, is hij er lichamelijk zo goed als het kan worden bovenop (wat ook nooit meer wordt wat het ooit is geweest :-(), alleen worstelen we al 4 jaar met zjin hersenletsel. Niet makkelijk, voor hem niet, voor mij niet en voor Zoë niet.

Daarnaast hebben we ondertussen 2 horecazaken waar we heel veel tijd energie in moeten steken. Laten we het erop houden dat ons leven nogal chaotisch en druk is, altijd al zo geweest. (Manlief kreeg zijn ongeluk een dag voor de opening van onze nieuwe zaak..)

Ik was er al die tijd van overtuigd dat ik een moeder van 1 kind zou zijn. Daar was ik helemaal gelukkig mee, ons leven is al hectisch genoeg. Nog een kindje zou daar niet in passen. Hoefde van mij ook niet. Totdat het in mei een beetje begon te kriebelen, ik in de zomer elke dag switchte van ja naar nee en weer terug. Totdat we 2 weken geleden definitief de knoop hebben doorgehakt en we gaan voor een 2e! 

Na een miskraam voor mijn dochter, wat mij echt heel veel pijn heeft gedaan, ging het zwanger worden van Zoë als een speer. Ik hoop heel erg dat het deze keer ook het geval is, hoewel we bijna 6 jaar verder zijn en ik er ook niet jonger op ben geworden haha. Plus alle stress, dat zal vast zijn tol eisen. Ik hoop vooral dat het ons nog gegund is om een tweede kindje te verwelkomen. Mijn verstand staat nu in babystand, dus ik hoop het echt heel erg..

Fijn om stiekem mijn verhalen te delen met jullie. Niemand weet dat we serieus aan een tweede denken, dus mocht het lukken, dan wordt dat echt een enorme verrassing voor iedereen in onze omgeving haha!

x Sanne