Op, moe, neerslachtig, verdrietig......ik voel me zo gigantisch kut. Ik heb geen zin om te praten, geen zin om iets te doen. Ik wil gewoon rust. Geen geluid, geen mensen, niks doen.... Ik heb geen vechtlust, geen zin om me ergens voor in te spannen, gewoon niks...... Er is iets geknakt.... Alle leugens hebben me geestelijk gesloopt. Alle paniekaanvallen hebben me lichamelijk uitgeput. Ik ben niet meer wie ik was. Ik ben iemand geworden die ik niet wil zijn.
Het komt wel weer goed maar nu even niet....ik moet op adem komen, mijzelf weer bijeen rapen, lichamelijk aansterken....proberen te worden wie ik wil zijn!
Zo begrijpelijk dat dit je breekt. Dit is niet iets waar je na een nachtje slapen over heen bent. Neem je tijd. Voel je slecht. Dat mag. Ga er alleen niet aan onderdoor. Sterkte
Dat laatste, dat gaat nu eenmaal niet van vandaag op morgen, en ook niet zonder omwegen rechtdoor. Dus huil maar even vandaag, morgen gaat het misschien weer beter, en anders overmorgen of volgende maand. En stilaan zal ook jouw puzzel weer in elkaar vallen, stukje per stukje. Je weet nu nog niet hoe die eruit zal zien en dat hoeft ook niet. .
Je hebt u veel te lange tijd sterk gehouden en nu breekt dat uit.. probeer toch ergens hulp in te zoeken want op deze manier kunnen jullie echt niet verder! Ik begrijp heel goed dat je vanbinnen gebroken bent en je een ander persoon bent geworden maar jullie hebben ervoor gekozen om samen als gezin verder te gaan en moet je echt proberen dingen los te laten hoe moeilijk dat ook is.. laat dit niet langer aanslepen want dit kunnen jullie beide niet blijven trekken. Heel veel sterkte! Je bent toch een sterke vrouw
reacties (0)