Eerste IUI-poging. En nu maar duimen!

Clomid slikken, pregnyl spuiten, opvliegers, stemmingswisselingen, follikelmetingen; het is allemaal de revue gepasseerd afgelopen weken. Vandaag hebben we de eerste inseminatie gehad. Man mocht vanochtend zijn aandeel inleveren en ik kon het even later weer op komen halen.

Eenmaal in het ziekenhuis wist ik niet helemaal waar ik moest zijn, maar na een voorzichtig klopje op de deur en een 'binnen!' bleek dat ik aan het goede adres was. Er stond een mooi reageerbuisje op me te wachten die ik vakkundig tussen mijn decollete plaatste. Met het reageerbuisje in mijn BH spoedde ik me naar de afdeling. Ik mocht meteen meekomen naar een behandelkamer. Daar haald ik het reageerbuisje tevoorschijn. Blouse open, buisje er uit vissen en overhandigen. Het voelde een beetje alsof ik een illegale transactie aan het uitvoeren was, hahaha. Het insemineren ging heel voorspoedig, ondanks dat ze even moest zoeken naar de baarmoedermond omdat deze gekanteld ligt. Ik heb me laten vertellen dat er genoeg zaadcellen waren. Dat samen met mijn twee follikels moet toch een goede kans geven! Over een dag of 16 mag ik testen. Dan ben ik op vakantie, dus ik ga op vakantie en neem mee... een zwangerschapstest.

En nu maar duimen. Mocht je dit lezen en je bent ook bezig met een IUI-traject, dan zou ik het leuk vinden als je me toevoegd aan je vriendenlijst :) Ik vind het fijn om 'lotgenoten' te volgen.