Laat me slapen en maak me over een week of tien weer wakker

Mijn laatste blog is alweer even terug. Ik had het nogal moeilijk met dat hele zwanger-worden gebeuren en om eerlijk te zijn bereikte dat twee weken geleden zijn dieptepunt. Manlief wilde niet meer op commando vrijen, ik wilde geen teleurstellingen meer en we hadden even een heftig gesprek. Het was wel een heel goed gesprek waarin we nader tot elkaar zijn gekomen en we besloten onze kinderwens op een laag pitje te zetten. En nu.... blijk ik toch zwanger te zijn! O, wat ben ik blij en o, wat ben ik bang. Deze keer vertellen we het nog even aan niemand en ik hoop dat die paar celletjes in mijn buikje, uitgroeien tot een prachtige baby in juli. Duimen jullie met me mee?