Huubhuub.. Barbatruuk!

Kindjes en sprongetjes.. Voor menige ouder van kleine kindjes en lezers van het boel “oei ik groei” een bekend iets. Jeweetwel.. van die ontwikkelsprongen die kindjes doormaken die voorafgegaan worden door humeurig en ontregeld gedrag en ritme en eenkennigheid. Voor mij nog steeds een ware fascinatie! Hoe is het toch mogelijk dat een klein kindje op een paar dagen tijd ineens zoveel nieuwe dingen kan???

Op zich vind ik het hebben van een kind al een hele boeiende happening. Vroeg me altijd af waarom mama’s altijd zo lyrisch waren over de ontwikkelingen van hun kind.. Nu ik zelf gezegend ben om het te mogen meemaken snap ik wat men hier altijd mee bedoelde.

Zo kan ik als ik wil gewoon uren kijken hoe Lars slaapt, hoe hij ontwaakt en zich uitrekt als een grote kerel, hoe zijn grimasjes veranderen van ontspannen, naar boos, naar ingespannen en naar een vrolijke tevreden bigsmile omdat hij mij herkend. Alsof hij zegt.. heeeej mama! Wat ben ik blij om jou te zien!  Of wanneer hij tegen zijn knuffels is aan het praten, enig!

Twee weken geleden begon ons altijd vrolijke knulletje ineens weer chagerijnig te worden, was hangerig etc. Dus we wisten dat er weer een sprongetje aan zat te komen. Na het raadplegen van het boek bleek dat de 19 weken sprong zich begon aan te kondigen in week 15. Maar niet geweten dat deze zo heftige veranderingen teweeg kon brengen. Zo staat het wel in het boek, mja theorie is nog geen praktijk en ieder kind is anders…

De sprong..

Sinds kort doet hij druk brabbelen. Hele verhalen komen er uit! In zn mooiste klanken en ernstige gezichtjes probeert hij mijn aandacht te grijpen. Als hij die dan heeft komt een klankenregen van heb ik jou daar. En wanneer je dan terug brabbelt gaat hij uit zn dak van vreugde. Dit weekend had ik een heel bijzonder moment met hem. Hij lag op de speelmat en ik hing over hem heen en we waren aan het brabbelen en lachen. Opeens werd zn snoetje heel serieus en begon hij heel ingespannen te brabbelen met echte goede articulatie van zijn mondje. Er kwam een enorme emotie los en hij begon zowat krijsend te spreken tegen mij. Ook wilde hij mijn gezicht vastpakken en keek hij mij ernstig aan. Hij ging helemaal uit zn dak en ik kon enkel gefasineerd toekijken. Zn vader ook.  Heel bijzonder.

Sinds vorige week mag hij fruit-/groente hapje/pap. De eerste dagen vond hij het maar niets. Trok zn gezicht in de gekste plooien en spuugde alles behendig uit. Nu, een week later eet meneer netjes van een lepel en vind soms het prutje lekkerder dan de fles. Het was dus de bedoeling van het CB dat hij tussen 4 en 6 maanden 1x daags een paar hapjes groente/fruit/of pap zou eten. Om te wennen aan andere smaken en het happen van een lepel. Nou meneer hapt dus netjes van de lepel een compleet stuk fruit weg! Eergisteren een halve banaan en gisteren een hele peer! Ik heb zoiets van uhhhhh vorige week was je mijn kleine baby, nu eet je gewoon vast voedsel netjes van de lepel! OK..

Sinds een week of 2 is Lars enorm aan het kwijlen en de hele tijd op zn vingers aan het bijten.. van het CB moet ik gaan letten op het doorkomen van tandjes.. uhhh die krijgen ze toch pas met 6-8 maanden?? Ja zeg ze.. maar je hebt vroege vogels! Haal maar alvast een minitandenborstel en babytandpasta in huis...

Gisteren was ik aan het spelen met hem op de mat. Ik zat met benen wijd en meneertje zat ertussenin met rug naar mij toe. Wat meen je wat ie doet? Gaat zelf rechtop zitten, buigt voorover.. pakt zo’n speelgoedbekertje (van die stapelpotjes) en veert behendig weer terug rechtop en blijft zo half zitten om zn beker af te sabbelen. Alsof het niets is??? Ik had echt zoiets van.. WTF?! Ik zeg zo tegen mijn man.. kijk nou?? (hij heeft al 2 kids dus is wat gewend) maar ook die zat met hele grote ogen toe te kijken.

Maar waar ik nog het meest van onder de indruk was toen ik hem gisteren op zn buik legde voor zn nek en rug training (moet van CB maar vind hij vreselijk) Normaal gaat hij dan met armen en benen wijd heel hard met z’n gezicht in de mat liggen huilen en doet vooral voor de rest helemaal niets. En wat menen jullie wat nu gebeurd?? Meneer drukt zichzelf op, kop omhoog, kont omhoog en HOPPAAAA rolt zo van buik naar rug, in 1 vloeiende beweging….

Nou ik heb me toch een gil gegeven???haha  Mn man kwam aangerend om te kijken.. ziet vervolgens mij als een blije kip al stuiteren met een kind in de handen op de speelmat.. HIJ ROLT OM!! HIJ ROLT OM!!

En hij zo.. hoe bedoel je.??? Dus ik leg hem weer op zn buik.. en hoppaaa weer in 1 vloeiende beweging op zn rug.

Ik heb gekeken alsof ik water zag branden volgens mij. Ongelofelijk.. die sprongetjes..

Een week geleden lag hij nog als een echte baby te trappelen in de boks.. kleine kreetjes te slaken.. dronk hij enkel melk. En nu.. een week later: brabbelt hij me de oren van het hoofd, eet hij complete stukken fruit en ook nog van een lepel, gaat hij zelf zitten (wel zonder hulp, maar met kleine ondersteuning tijdens het zitten) en kan hij omrollen!

Ontzettend knap en fascinerend!  Maar moet soms wel even slikken hoor.. boh wat gaat het hard… het baby is er nu onderhand wel echt vanaf aan het gaan. Nooit geweten dat die periode echt maar heel erg kort duurt.. mJa iedere fase heeft zn charmes! Zo vind ik de interactie en het kunnen spelen met elkaar enorm leuk!

Lars is een enorm lief, vrolijk, tevreden mannetje. Hij slaapt nog steeds enorm goed. Ook is hij overdag een stuk meer wakker. Hij is eigenlijk tussen 11 uur en 20u op enkele hazenslaapjes na constant wakker. Wel begint hij hierdoor langzaam moeite te krijgen met de laatste fles van 23u. Eigenlijk is hij dan behoorlijk moe.. wellicht kunnen we die voeding binnenkort wat gaan vervroegen.

Owja… had ik al gezegd dat hij fotogeniek is?? Haha! Hij is zich heel bewust van de camera. Eigenlijk al vanaf z’n geboorte. Maar nu moet ik eerlijk bekennen dat hij die camera bij ons thuis ook geregeld voor zn snuffel gedrukt krijgt. Maar toch. Als hij met iets bezig is, en ik wil daar een foto van maken. Dan stopt hij waar hij mee bezig is, kijkt recht in de camera en gaat zitten lachen. Geweldig.

Vorige week dus maar een leuke fotosessie met hem gehouden op mijn vrije dag om een leuk vaderdagkado te maken. Het schilderij met handafdrukjes was een beetje mislukt. Resultaat: alles onder de verf en een krijsende baby… ik ben maar gestopt..

Dus… dan maar een leuke foto. Zijn geboortemand naar onder gehaald, fleece deken erin, baby in enkel een pamper gekleed erin en juh! En o wat heeft hij gelachen! hij vond alles grappig. Vooral het uitkleden, hij meent dan altijd dat ik hem ga kietelen. Hij is enorm gevoelig en kan niet tegen kietelen, dus dan giert hij het uit. Haha.

Enkele foto’s staan in mn album. Ik vind ze persoonlijk erg leuk geworden.

Nou dat waren weer even alle nieuwtjes! : )

See u next time!

Liefs,
Deez