Zwangerschapsverlof voorbij :`-(

Pff de dag die ik wist dat zou komen..
Maandenlang heb ik er NIET naar uitgekeken maar morgen is het helaas zover: ik moet weer gaan werken. Al bijna n week zit ik iedere avond te huilen en heb al menig tempopakje leeg gesnoten. Bah.. voor 10 man die geen zin hebben ga ik morgen weer naar mn werk en moet ik mijn kleine bolletje geluk achterlaten. Wel bij mn moeder, dat scheelt, maar toch.. mijn hart huilt.

Het goede nieuws is dat ik na lang gesprekken met mijn werkgever heb weten te onderhandelen dat ik parttime mag gaan werken in combi met ouderschapsverlof. Pfff een pak van mn hart. Dat verzacht de pijn een klein beetje.. maar het blijven toch 3,5 dag werken, minder gaat helaas echt niet.

maar wat ook niet helemaal meewerkt is dat ik een soortvan promotie heb gemaakt door tijdens mijn zwangerschapsverlof nog 'even' af te studeren. Hierdoor krijg ik nu een baan met grote verantwoordelijk op een plaats waar mijn voorganger er een potje van heeft gemaakt. Dus mijn baas heeft me al meteen even verteld dat ik meteen vol aan de bak moet en tja.. dat ik eigenlijk fulltime werk in parttime tijd moet gaan doen. En dat terwijl ik zelfs nog niets helemaal hersteld ben... ik hou mn hart vast.

Mja.. daar zit ik dan. Te kniezen in een hoekje, dikke krokodillentranen met grote tegenzin de tas van Lars in te pakken voor morgen. De wandelwagen wordt ingeklapt en verzendklaar gemaakt. Hij gaat morgen lekker wandelen met opa en oma. Superleuk natuurlijk, mja normaal zou ik dat gaan doen morgen. Dus dan moet ik alweer huilen. Heb echt zon gevoel alsof iemand dood is ofzo, of dat ik morgen iets geamputeerd wordt. Mijn hele lichaam is in protest en de kleine is ook al de hele dag niet stil te krijgen germ.. dit voelt zo niet goed en onnatuurlijk dat ik er ziek van ben.

Ik vrees dat morgen een zware dag wordt. En ja nu zullen wel reacties volgen in de trant van ohhhh over n week of 2 weet je niet beter en tis heerlijk om even iets anders te toen dan pampers verschonen. Nou fijn. Maar ik ben nu verdrietig vind even alles en iedereen kut. Gewoon omdat ik verdrietig ben dat het niet anders kan. Ik mis mn kleine ventje nu al.

*snik

Liefs,
Een hele verdrietige mama

633 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • blenntmama

    Bij mijn oudste voelde ik me de eerste 2 mndn zo ellendig, ik heb echt overwogen om te stoppen toen haha maar nu ben ik blij dat ik door heb gezet. Het is gewoon wennen.

  • Lynneke

    Heey meis wat fijn dat je werkgever je parttime wil laten beginnen.
    Is het gelukt de afgelopen 2dagen?
    Ik snap dat je het rot vind om je kleintje achter te laten gelukkig zijn ze wel bij jou ouders dus toch bekend voor je kleine man.

  • faith11

    En Deez hoe is het geweeZd?

  • mamma jeanne

    Dikke knuffel meis!!

  • ~03-12-05~

    Oh :-( ga ik ook heel erg vinden denk ik! Een hele dikke knuffel! Ik hoop dat de dag snel voorbij vliegt en dat je snel weer thuis kan zijn bij je kleine schat! Is eigenlijk zoals heimwee!

  • ~love.my.boy.and.my.baby~

    Een dikke knuffel ... Weet hoe het is, en vind het nog vreselijk om te gaan werken :( ... Ben benieuwd naar je eerste dag.

  • babs1983

    Knuffel en sterkte voor morgen! Het is gewoon klote dat het maar zo kort is, waar zit de niet leuk knop?? En mensen die dat roepen hebben vaak zelf geen kinderen je wilt toch gewoon je je kindje blijven .
    Hopelijk is de dag snel om en kan je je kleine man snel weer knuffelen

  • 20MY14

    och meis toch :( lijkt me ook heel zwaar... als ik de ouders op de crèche zag die hun kleintje voor het eerst kwamen brengen dan brak mijn hart ook altijd. Ik zei ze altijd dat ze al was het om het half uur even mochten bellen om te kijken hoe het met hun kleintje ging dat hielp altijd wel (nu belden ze natuurlijk niet om het half uur maar wel geregeld en terecht) succes meis en kop op voor je het weet mag je je kleine mannetje weer ophalen bij je ouders

  • Vogelmeisje

    het weer werken na je verlof is ook zwaar. Is je leven net veranderd en dat heerlijke wolletje dat nu in zijn bed ligt waar je 24/7 voor zorgt daar ga je ineens de zorg overdragen, je bent er zelf niet bij terwijl je hem het liefst wilt blijven knuffelen en vasthouden. Wat interesseert je werk dan nog hé. Je leven is 3 maanden geleden zo veranderd en dat is zo fijn, waarom moet het nu zo snel alweer anders.Je moederhart breekt op zo'n moment. Neem je een foto mee waar je zo af en toe even naar kan kijken zodat je mannetje toch bij je is? Dat verzachtte de boel hier iets..

  • drubbeltje

    Zal heel vervelend en wennen zijn :( en dat is niet leuk. Maar denk dat als je weer een poosje aan de slag bent en je je draai gevonden hebt, het ook wel weer lekker is om te werken en even niet een mama te zijn zeg maar. Lekker met collega's etc. In ieder geval veel sterkte!