Laatste loodjes en verveling slaat toe

Nou het romantische van zwanger zijn begint er nu langzaam een beetje af te gaan. De druk is van de ketel, de stress is weg.. alles is klaar. En ineens bestaan je dagen enkel uit het wachten op de bevalling. Ofwel.. de verveling slaat toe!!! Ik kan niets meer, ik mag niets meer.. ik wil nix meer. Ben kneiter chagrijnig. Pffff.... en natuurlijk razend nieuwsgierig naar dat kleine persoontje die nu al zo'n 9 maanden in mn buik woont!

Afgelopen zondag een minder mooi moment gehad. De kleine was blijkbaar op een rugzenuw gaan liggen van mij en die raakte van het een op het andere moment bekneld. Ik kan niet beschrijven hoe het voelt maar het was volgens mij de ergst denkbare pijn die je je kunt voorstellen. Ik ben zelf chronisch pijnpatient en heb al veel pijn in mn leven gehad en zeker geen lage pijngrens maar geloof me ik ben door de grond gegaan. En dat ruim 2 uur lang. In tegenstelling tot weeen (die komen en gaan) en blessures (waarbij pijn in bepaalde houdingen minder wordt) kon ik niets doen om te pijn te verzachten. Het ging door en door.. kon niet praten, niet ademen. Enkel over de grond kronkelen, huilen en schreeuwen. Geen leuk beeld voor manlief en kids. Uiteindelijk is het me gelukt de douche te bereiken en ben ik onder harde hete straal gaan zitten en heb manlief de vverloskundige laten bellen voor hulp en tips. Na een lijdensweg van 2 uur lukte het mij om de baby te laten schuiven. Toen werd langzaam de pijn dragelijk. Snachts is de baby om de as gedraaid en was het een stuk minder. De baby is sindsdien vrij druk en lig te morren en te porren. Ik loop rond met een beurs lijf. Van mij mag de kleine gaan komen.. want dat met de zenuw kan dus ieder moment terugkomen. Geen prettige gedachte..

A.s vrijdag de 2e groeiecho.. maar hoop dat deze niet meer nodig is en dat ik in mijn volgende blog jullie ons wonder mag voorstellen!!! :)

Liefss,
Deez

P.s. check mn laatste foto.. buikje is enorm gezakt!!