30 weken checkup: alles ok!

Nou meiden.. wat gaat het allemaal hard! Ik ben deze week alweer 30 weken zwanger.. Zolang de 2 nog voorop stond had ik zoiets van… ohhh dat duurt nog wel even. Maar nu de 3 ineens voorop staat begint toch wel langzaam de “ik-ben-bang-dat-de-verbouwing-niet-op-tijd-klaar-is-stress” toe te slaan. Gevolg: manlief werkt zich nog harder te pletter, de schat. Heb echt met hem te doen. Het is ook gewoon veel werk, maar wel voor een goed doel. Dit zag ik ons niet doen met een baby in huis. Gelukkig nadert de verbouwing nu wel langzaam een punt waarin je langzaam het eindresulaat begint te zien, dat scheelt.

Ook kwam ik gister tot de conclusie dat de a.s. oma al meer babyspullen in huis heeft dan de a.s. ouders. Woeps…! Maar dit heeft een reden: we hebben gewoon geen plaats om de spullen te stallen! De meubeltjes van de babykamer staan wel netjes op zolder klaar, maar die is nu ook ver vol. Overal in huis ligt of staat materiaal of onderdelen voor de nieuwe badkamer. Onder in de hal een grote douchedeur en boven als je de slaapkamer uitwil struikel je bijna over de pleepot. Heb een hoekje in mijn kast ingericht met kleine babyfrutsels en kadootjes. Maar that’s it! A.s. donderdag gaan we bij iemand voor de babywagen kijken, die komt dan in januari als haar kindje er niet meer inpast. De maxicosi hebben we ook al van iemand kunnen overnemen en wellicht kunnen we daar nog meer spul van overnemen. Ben niet van plan veel dingen nieuw te gaan kopen, zeker nu ik gezien heb hoe weinig het spul slijt! Tis als nieuw wat ik koop en voor minder dan de helft van de prijs. Wel komt het van bekenden af. Dat wel. Matrasje en beddengoed komt wel nieuw in huis, maar that’s it.

Gisteravond ben ik weer op controle geweest bij de verloskundige: de 30 weken checkup. Trots kan ik vertellen dat we een baby uit het boekje hebben. Hartslag goed, groei goed, ligging netjes met t bolletje naar onder toe. Een dikke tien dus! Mama heeft ook een dikke 10 gescoord: bloeddruk mooi laag, geen vocht en de suikertest was perfect. Afgezien van de bekkeninstabiliteit volgens de verloskundige nog steeds een zwangerschap uit het boekje! Ik kreeg te horen dat de kleine al is begonnen met indalen. Het hoofdje zit al mooi in mn bekken. Nu hopen dat dat zo blijft!! Het enige nadeel hiervan is dat ik nu dus al behoorlijk druk op mn blaas heb en ook mijn “aambeienprobleempje” wat erger begint te worden. Ik had in mijn laatste blog al gerefereerd naar de bloedingen, nou dit kan dus nog wat erger worden. Achja dan weet ik dat, hoef ik me daar alweer geen zorgen om te maken. Ook kreeg ik een stapeltje boekjes mee omtrent de bevalling. Huiswerk: allemaal doorlezen voor de volgende controle over 2 weken. Maar dat is geen straf. Ja… de controles gaan nu al om te 2 weken komen. Slik. Ik ben er nog steeds niet over uit waar ik wil gaan bevallen… ik neig naar thuis maar manlief wil liever ziekenhuis. Ik zie op tegen bevallen onder het regime van het ziekenhuis, niet kunnen hoe je zelf wilt en aan elk ledemaat een infuus of hartslagband. Manlief ziet op tegen eventuele complicaties die niet acuut kunnen worden opgelost en helse ritjes met persweeën naar het ziekenhuis… Tja voor allebei is iets te zeggen. De verloskundige zegt: zoek een compromis, mja dat is er niet echt… het midden tussen thuis en ziekenhuis is in de auto. En dat zie ik helemaal niet zitten!!! Haha.

Maar al met al gaat het dus goed met t beebje en mij. Wel begin ik wat vermoeider te worden. Ik slaap lichter en slechter ’s nachts, moet er vaak uit voor naar het toilet te gaan, kan steeds slechter mijn bed uit ‘s morgens, begin vaak later met werken en moet ik ’s middags echt even een tukkie doen anders trek ik het niet tot ’s avonds en lijk ik een beetje op die man van de snickersreclame. Gelukkig mag ik die halve dagen werken, dat scheelt wel enorm hoor! Wel begin ik wat meer last te krijgen van de bekkeninstabiliteit. Ik kon al niet echt veel, maar nu bij de geringste inspanning krijg ik flink pijn en duurt t langer tot deze weer weg is. Ook loop… - nee lopen kun je het eigenlijk al niet meer noemen – Ook waggel ik echt als een pinguïn rond. Maar daar kan ik niet echt meer wakker van liggen. Ja het doet pijn, maar ook pijn went. En het is voor een mooi doel. Was gisteravond supertrots op onze kleine trappelkont! Ondanks dat de plaats voor hem/haar beduidend minder is aan het worden is de kleine nog steeds een enthousiaste trappelaar. We hoeven maar iets tegen de buik te houden / leggen of het krijgt een trap! Als de a.s. papa ’s ochtends een arm om me heen legt dan krijgt hij binnen een paar seconden een begroeting. En dan zie je hem glimmen van trots en ontroering, en daar wordt mama dan soms een beetje week van haha.

Mijn buik valt echt enorm mee! De verloskundige zei: je hebt echt alleen maar een buik!! Ja dat klopt. Ik heb zelfs nog gewoon een taille, hoe vind je die? Ben net geen 8 kg tot nu toe aangekomen en je ziet alleen aan mijn buik dat ik zwanger ben. Heb echt een bolletje. Voor de rest zie ik er nog precies zo uit als voor de zwangerschap. Best apart! Had altijd zo gedacht dat ik met kerst een dikke toeter zou hebben.. dat valt nog best mee. Heb de omaonderbroeken maat circustent nog steeds niet aan, gewoon mn eigen onderbroeken. Ook pas ik nog steeds veel reguliere kleding. Met uitzondering van de broeken dan.. daar pas ik al sinds week 6 niet meer in. Heb nu wel wat positiekleding gekocht omdat ik die mooier vind staan dan de normale kleding, die leggen de accenten toch net iets anders dan bij gewone kleding.

Langzaam kruipen we richting kerst… alweer bijna een jaar om. Vorig jaar met kerst heb ik nog vurig gewenst dat we dit jaar met een mondje extra aan tafel zouden zitten.. Nou dit jaar gaat net niet meer lukken, maar het is onderweg!! Nog 9,5 week en dan zijn we waarschijnlijk (weer) papa en mama. En o wat kijken we er met z’n allen naar uit!!!!

2014 wordt een heel mooi jaar!

Liefs,
Deez