Schijnzwanger... ofzooo???

Om debiel van te worden…

Mijn lichaam, 1 groot mysterie… volgens mij is het helemaal van slag door alle hormonen. Ik lijk wel schijnzwanger!

Bijna 2 weken geleden ging de pregnyl de buik in, en ik de grond op (hihi)

Een week geleden kreeg ik ineens allemaal rare steken in mijn liezen en buik (nog niet eerder gehad ooit) Dat zou kunnen duiden op een innesteling. Maar aangezien ik niet echt naïef aangelegd ben wimpel ik dit af als inbeelding.

Sindsdien niet helemaal mezelf. Ben n beetje labiel en heb ontzettend last van mijn boobs (opgezwollen harde schijven etc. Ze paste bijna niet meer in mn bh. Daarbij last van enorme vreetbuien. Ik kan ineens de hele dag door grote massa’s voedsel verwerken en heb de hele dag zin n snoep. (geweldig voor mn lijn) Owja en ben de hele dag moe.. kan overal rechtop slapen als ik wil.

Klinkt niet verkeerd he??

Tot afgelopen vrijdag/zaterdag had ik eigenlijk best goede hoop… Alles liep zoals gepland. Liep de hele dag met zo’n verliefd gevoel rond zonder enige reden. Zou het nu dan toch eindelijk???

Mja… sinds zaterdag is t gewoon anders. Het is net alsof ik een week stoned ben geweest van de pregnyl. Ineens deden mijn boobs een stuk minder pijn en paste ze weer netjes in mn bh.. Maandagavond zonk me helemaal de moed in de schoenen toen ik ongi krampjes begon te krijgen.. Inmiddels heb ik me er bij neer gelegd dat het wederom niet gelukt is en dat ik weer zal moeten gaan spuiten.

Gisteren de hele dag ongi krampjes gehad en gisteravond had ik zelfs het gevoel dat de zondvloed ieder moment kon gaan komen. Inwendig voelde ik dat mijn baarmoedermond nog keihard en hoog was. De boobs doen wel ineens weer flink pijn.

Inmiddels is het woensdag, en vooralsnog geen druppie bloed te bespeuren. De ongikrampjes zijn ook anders.. het doet geen pijn, heb nu meer een enorm opgeblazen gevoel in mn buik. Alsof ik een hele grote bel lucht in mn onderbuik heb zitten. Beetje oncomfortabel.

Ik weet dus nu nog steeds niet waar ik aan toe ben… Mijn gevoel zegt gewoon dat het niet gelukt is.. Mijn lichaam geeft onduidelijke signalen af, ook signalen die ik nog niet eerder had, dat maakt het frustrerend. Ik had me er een beetje bij neergelegd, en nu krijg ik toch weer een beetje hoop.

Ik loop nu inmiddels de wc plat omdat ik de hele tijd wil kijken of er al een druppie bloed is. Zojuist nog maar eens inwendig gevoeld en dat voelt nu wel al iets zachter, normaal een indicatie dat de menstruatie onderweg is…

We wachten maar weer af. Ik moet tot vrijdag wachten, dan moet ik naar het ziekenhuis om bloed te prikken. Dus dan weet ik pas hoe en wat. Nu zelf testen durf ik niet omdat ik bang ben voor een vals positieve test door de pregnyl.

Maar deze onzekerheid is behoorlijk killing… echt niet fijn.

Liefs,
Deez