Terug van heel lang weggeweest.

Ik dacht laat ik weer eens inloggen na zo'n 6 jaar weg te zijn geweest.

Inmiddels is er heel veel gebeurt. Getrouwd in 2018 met de papa van mijn zoons.
Zwanger geworden eind 2019, bevallen mei 2020. Diezelfde week ons mannetje ook verloren.
En nu alweer 18 weken in verwachting van een klein mannetje! Extra spannend gezien vorig jaar. 

Even in het kort: De zwangerschap verliep eigenlijk prima. Alle echo's waren prima in orde.
Gezien de vorige bevallingen zou het een geplande keizersnede worden met 39 weken en 3 dagen.
Alleen heeft mijn gevoel al die tijd aangegeven dat hij niet ttot 38 weken zou blijven zitten. 
Ik heb daarom in het ziekenhuis een groeiecho aangevraagd zodat ik wist waar ik aan toe zou zijn.
Met 35 weken had ik die echo. En bleek het dus niet helemaal goed te zitten, het kindje was kleiner en ik had weinig vruchtwater.
De druk in de navelstreng was hoog wat beide "afwijkingen" kon verklaren.
De kleine man maakte het prima, druk in zijn hersenen was goed en zijn hartslag ook.
Ik werd vervolgens 2 keer in de week gepland voor een CTG en zou een week later weer een echo krijgen.
Echter werd ik de ochtend van die echo wakker met weeën. 
Onze zoon is met 36 weken en 3 dagen geboren middels een natuurlijke bevalling, mijn beste en snelste bevalling. 
Al snel na de geboorte zagen de verloskundige en verpleegkundige dat hij niet goed bijkleurde. De kinderarts kwam erbij en hij moest de couveuse in aan de beademing. Glucose kreeg hij ook niet op peil dus ook hiervoor medicatie.
Het leek gedurende de middag beter te gaan maar het tegendeel was waar.
's nachts is hij overgeplaatst naar het Sophia kinderziekenhuis. Hier kreeg hij een beademingstube.
Ook bleek hij weinig bloedplaatjes in zijn bloed te hebben. 
Al snel stapelde de problemen zich op, hij plaste niet, had geen ontlasting en zijn huid kleurde geel.
Hij werd hiervoor onder een blauwe lamp gelegd en al vrij snel een 2e lamp.
De artsen zagen op een foto dat hij witte plekjes in zijn buik had, dit zijn verkalkingen. 
Ze vermoeden dat hij een darmperforatie heeft gehad in mijn buik, hierbij is rommel in zijn buikholte terecht gekomen.
Door die rommel werd hij ziek en is de afwerking van zijn organen wat achtergebleven.
Zijn nieren waren anders gevormd (terwijl ze op alle echo's zeiden dat het er prima uitzag).
Zijn longen deden niet wat ze moesten doen, zijn hart was wat vergroot en de longen juist wat kleiner.
Nog voor ze in zijn buik konden kijken ging het zo snel achteruit dat hij uiteindelijk na 3 dagen overleden is.

We hebben geen sectie laten doen omdat dit niets aan de situatie ging veranderen, het zou hem niet helpen.
We hebben al 2 gezonde kindjes thuis en die wilde we hun broertje laten zien zoals hij was.
We zijn vervolgens in een rollercoaster van emoties terecht gekomen. 
Waar alles thuis klaar staat voor een nieuw kindje te verzorgen moesten we opeens een uitvaart gaan regelen.
Ook erg leuk met corona enzo. Maar goed het is precies gegaan zoals wij wilden.

Deze nieuwe zwangerschap was niet geheel gepland. Natuurlijk weten we hoe baby's gemaakt worden en we deden er ook niets voor om het tegen te gaan.
Ik hield op een app mijn cyclus bij en zou mijn eisprong al gehad hebben.. Dus het zou veilig zijn..
Het is zeker gewenst hoor, maar spannend is het wel.