Kleine meisjes, grote zorgen
Vijf maanden oud was Isa, toen ik af en toe opmerkte dat ze mij niet goed hoorde. Als ik bijvoorbeeld haar kamer binnenkwam, moest ik echt voor het bedje gaat staan voordat ze mij zag. Ze hoorde mij niet binnenkomen. Ik gaf het aan op het CB, maar er werd niets mee gedaan.
Zes maanden oud, ik ging het steeds vaker merken, Isa begon ook maar niet met brabbelen, zat vaak aan haar oortjes, kortom: het zat mij niet lekker. Ik gaf het wederom aan op het CB, maar jullie raden het al....er werd niets mee gedaan en van tafel geveegd. Ik dacht: zal het dan toch aan mij liggen?
Zeven maanden oud was ze toen we hoorde dat zij het syndroom had. Bij het syndroom komen chronische oorontstekingen voor, die gehoorverlies kunnen veroorzaken. Al mijn alarmbellen gingen rinkelen. Gelukkig nam de kinderarts ons wel serieus en kregen we een gehooronderzoek in het ziekenhuis.
Uit de test kwam dat haar linkeroor goed was, rechts was een ander verhaal. Maar misschien was de test wel niet goed zeiden ze nog. We werden doorgestuurd naar het Sophia Kinderziekenhuis voor een hersenstamregistratie.
Een lastig onderzoek waarbij Isa een uur lang moest slapen (want ze mocht niet bewegen!), met elektroden en een grote koptelefoon op haar kleine koppie! Het was een strijd, maar het is gelukt.
Dinsdag kregen we de uitslag..
Links is een gehoorverlies van 30 decibel gemeten, rechts 40 decibel. Dit is goed voor de stempel "slechthorend". Bij een verlies van 80 decibel ben je volledig doof, ter vergelijking.
Isa was wel erg verkouden tijdens het onderzoek, dus dat geeft nog een beetje hoop. Zeker voor het linkeroor, dat was immers toch goed?! Nu moeten we in november weer het onderzoek overnieuw doen en dan eind november krijgen we de uitslag van de KNO arts.
Er is nog hoop dat Isa buisjes kan krijgen, dat het gehoorverlies deels door vocht komt. De andere optie zijn gehoorapparaatjes. En Isa moet zo min mogelijk ziek en verkouden worden i.v.m oorontstekingen.....tja.
Vandaag kreeg ze haar eerste antibioticakuur vanwege een oorontsteking. Dus dat begint al goed. Het goede nieuws is wel dat ze spontaan met brabbelen begon! Baba, Dada, maaama, paaaahpaaaaah, ze draait er haar hand niet meer voor om!
En wij zitten weer in spanning, zijn best verslagen van dit nieuws en draaien onze duimen wéér kapot.
reacties (0)