De uitslag
Vandaag kregen we dan eindelijk de uitslag en helaas....
Ons meisje heeft het ook. Ook al was ik er op voorbereid, het komt hard aan. Je blijft een sprankje hoop houden, al was het maar heel klein. Ze heeft de uiterlijke kenmerken niet, ze groeit zo goed, er was 50% kans. Maar helaas.
Ik ben op het moment leeg, boos, depri, verdrietig, alles tegelijk. Dat heeft even tijd nodig, ik moet het weer even op een rijtje zien te krijgen
Ze blijft ons wonder, onze lachebek, onze knapperd, onze zonnestraal!! Ze doet het ook zo goed, ze eet goed, ze lacht altijd en tijgert het hele huis door. We genieten zo van haar, maar tegelijk zijn er nu ook zoveel zorgen.
De 24ste krijgt ze haar hartonderzoek, dat is nu even het allerbelangrijkste.
Er staat ons nog het een en ander te wachten en ik had het haar allemaal zo graag bespaard. We hopen dat het allemaal meevalt en dat zij, net als haar mama, gewoon opgroeit zonder al teveel problemen.
reacties (0)