30 weken + update logeerpartij ziekenhuis.
Tijd voor een update, want wat kan er veel gebeuren in één week.
Vorige week was ik hetzelfde termijn (29 weken) als toen Sam overleed en lag ik iedere dag aan de CTG. Dat ging helaas niet helemaal soepel, tot twee keer toe werd het hartje niet gevonden en kreeg ik een spoedecho. Verder was de kleine meid zo aan het bewegen dat de CTG's steeds niet lukte, weer overnieuw gedaan werden, ik 's middags terug kon komen etc.
Ondertussen liep de spanning erg op en sliep ik bijna niet meer. En dan wordt een mens een beetje labiel.
Dus dinsdag ging het lampje ineens uit. Houd ik mij al die weken zo sterk, nu was ik niet veel meer waard. Totale paniek en ik wist mijzelf geen raad; ik wilde en kon dit niet meer aan voor mijn gevoel.
Om een heel lang verhaal kort te maken: uiteindelijk kreeg ik na veel gedoe in het ziekenhuis een kalmeringstablet en werd ik op de kamer gelegd waar ik van Sam bevallen ben. (ook dat nog!!) De volgende dag de gehele dag op een psychiater moeten wachten, wat geen pretje is als je je al zo ellendig voelt.
Vervolgens werd er ook nog even een CTG gemaakt waarbij een half uur lang MIJN hartslag geregistreerd werd (veel te laag voor baby), dus was ik weer volledig in paniek en was ik mij al aan het voorbereiden op een keizersnede. Weer een gynaecoloog erbij ,weer een echo en toen bleek dit 's nacht ook al te zijn gebeurd. Fouten die eigenlijk niet gemaakt mogen worden...
Ons kindje maakte het gelukkig wel goed (en dat is het allerbelangrijkste), maar moeders ging zich steeds rotter voelen.
De psych. was ook nog een een onaardig mens die weinig tijd had en mij na amper een kwartier twee soorten medicijnen voorschreef en vertelde dat ik een volgens haar posttraumatische stress-syndroom heb en niet naar huis mocht. Kon er ook nog wel bij.
De gynaecoloog vond echter dat ik thuis beter af was en dat mijn angst en paniek hoort bij wat ik heb meegemaakt en ik werd alsnog "vrijgelaten". Met slaappillen en een kalmeringsmiddel (die laatste moet ik alleen nemen in noodgevallen.)
Vanaf nu heb ik tot aan de bevalling twee keer per week controle en een echo en dan hopen we maar dat we er zo doorheen komen. Ook moet ik iedere avond een slaappil nemen en dat valt niet mee als je nog geen paracetamol slikt!! Maar het is kiezen tussen twee kwaden.
Misschien dat ik mij na de bevalling ga verdiepen in andere soort van hulp, want misschien kan ik dit inderdaad niet meer "alleen"aan. Op dit moment is het waarschiijnlijk te heftig om alles op te rakelen en de gynaecoloog is het daar mee eens.
Nog zo'n zeven weken meiden!!!!!
reacties (0)