Moment van de waarheid...

Uurtje of 3 kwam mijn schoonmoeder een bakje doen.. Niets aan de hand.. Alleen een beetje zeurderige buikpijn.. Ik dacht nog die rot darmen weer! Rond 4uur kwam vriendjelief thuis.. Buikpijntjes bleven maar komen.. Toen half 5 m'n schoonmoeder weg ging zei ik gelijk tegen Rick dat ik een beetje rare buikpijn had.. Hmm ik ging maar even proberen naar het toilet te gaan.. Maar dat was het niet.. In een half uur tijd werd het steeds heftiger.. Toch maar gesmst dat ik op bed lag met hoofdpijn en besloten niet naar de bruiloft te gaan.. 

Smiddags had ik al lekker witlofschotel gemaakt, dus die had ik in de oven gezet.. Ondertussen bleef ik naar de wc gaan.. En we bedachten ons ineens dat het vandaag weleens kon gaan gebeuren.. Zouden we onze baby vandaag dan eindelijk zien? Meer dan 1 hap eten kreeg ik niet weg..

Om 18.00uur belde we de VK.. Ze kwam er aan.. O o de naam.. We waren het nog niet eens over de naam.. Na een kleine discussie kwamen tot een beslissing :).. 18.30 VK kwam en vertelde me dat ik 1 cm ontsluiting had.. Pff dat was even balen.. Ze zou om 22.00 nog even langs komen om te kijken hoe en wat en als het eerder niet zou gaan moesten we weer bellen, ze adviseerde me voor nu even lekker te gaan douchen. Zo gezegd zo gedaan.. Lekker een half uur onder de douche gezeten.. Maar toen ik er eenmaal onder vandaan was wist ik niet wat me overkwam.. De weeën kwam zo snel achter elkaar, dat ik ze haast niet op kon vangen.. Vriendje kon het niet langer aanzien en belde de VK.. Ik zei nog dat hij het niet mocht doen, want ze ging naar huis om even te eten.. Maar om 20.00 was ze er weer en ja hoor 4 cm.. Hoera.. We besloten naar het ziekenhuis te gaan.. Pff wat een helse rit was dat, voor m'n gevoel duurde het zooo lang! Eenmaal in het ziekenhuis werd in aan het CTG gelegd en werd de anesthesist opgeroepen voor een ruggenprik! Gelukkig viel dat reuze mee, aangezien ik bang ben voor naalden :)!

22.30 had ik volledige ontsluiting.. Alleen was ons kleine draakje weer terug gekropen, dus moest ik wachten met persen tot hij verder was ingedaald.. Bijna 3uur!!! lang heb ik moeten wachten, de tijd vloog en iedereen kwam een gezellig praatje houden.. Ondertussen onze ouders ingelicht dat we in het ziekenhuis waren en dat de baby ieder moment kon komen.. M'n moeder verbaasde zich dat ik nog zo vrolijk kon smsen haha.. 

01.15 uur mocht ik eindelijk persen.. Ik persoonlijk vond dit een makkie :) het duurde een uur maar het leek maar 5 minuten.. Daar was hij dan.. Onze mooie zoon.. Sven

Mams, schoonpaps, broertje, zusje en schoonzusje kwamen gelijk onze mooie man bewonderen! Schoonmoeder zat in de nachtdienst. Wat bijzonder zeg dit allemaal.. Ook nog erg gelachen om mijn broertje (16).. Dit had m'n moeder thuis gevraagd.. Hoeveel kortsluiting heeft ze dan? Hahaha! Ook wel een traantje gelaten, omdat mijn vader op zee zat en natuurlijk niet zomaar naar huis kan komen.. Gelukkig belde hij gelijk toen Sven geboren was.

Ik voelde me prima en had niet het gevoel dat ik net bevallen was.. Toen het bezoek weg was, ben ik gaan douchen en mochten we vrijwel gelijk naar huis! Heerlijk, tijd om thuis te gaan genieten van ons kleine mannetje!