2 dagen voor de operatie

Maandag is het zover. Dan wordt de verkleving in mijn baarmoeder weggehaald.

Ik zie meer tegen deze operatie op dan de vorige keer. Toen heeft mijn eigen gyn geprobeerd de verkleving weg te halen, maar hij stuitte op een muur van verkleving en heeft zich er niet aan gewaagd.
Maandag dus naar dr Emanuel.

Ik weet me af en toe geen raad met mijn zenuwen. Ook kan ik mijn gedachten niet stop zetten over maandag. Het lijkt dan wel alsof dat wat er gaat gebeuren zich al als een film afspeelt in mijn hoofd. Ik probeer dit visualiseren stop te zetten, maar het lukt niet. Vooral de nachten zijn rot. Ik ben bang paniekaanvallen te krijgen in het ziekenhuis. Ook de vreemdste gedachten zoals: heb ik eigenlijk wel controle over mijn blaas en ontlasting tijdens de narcose?

Vorige keer kon ik alles veel beter loslaten. Misschien komt het doordat ik in een vreemd ziekenhuis geholpen wordt. Ook ben ik pas in de middag aan de beurt. Dus heb ik minder tijd om te herstellen en is de kans groter dat je een nachtje moet blijven.

Ook ben ik bang voor wat de dokter gaat aantreffen. We hopen natuurlijk dat hij 's middags aan mijn bed komt en zegt:" zo mevrouw Loenen, de operatie is meegevallen. Het was een kleine verkleving dus de kans dat die terugkomt is minimaal."

Maar na alle tegenslagen zijn we sceptisch geworden en bang voor wat de uitslag zal zijn. Ik haat mezelf om deze negatieve houding, maar alle verdriet heeft ons negatief gemaakt. Terwijl dit helemaal niet ons is.
We hopen nu een lichtpuntje te krijgen.

Door dit van me af te schrijven is het alweer iets rustiger in mijn hoofd.

Liefs Cora