19 december operatie

Eindelijk is de datum bekend. 19 december word ik geopereerd.

Vandaag bij dokter Emanuel geweest voor een intake. Eigenlijk was dat maar een formaliteit vond ik. Hij heeft uitgelegd wat hij gaat doen en wat over het syndroom zelf. Ik was best rustig. Gelukkig moet de ingreep onder narcose. Hoef ik me daar niet druk om te maken. Daarna 6 weken een spiraal, dan 2 weken niks en dan weer controle. Dus minimaal over 3 maanden pas weer groen licht om weer proberen zwanger te raken. Dit ontmoedigt me soms.

Die 4 weken wachten valt me best mee. Toch is het een lange tijd, gezien de onzekerheid. Ik ben zo benieuwd naar de ernst van de verkleving. Ik wil gewoon weten hoe ernstig het is. Dat kon de dokter ook niet zeggen.

Verder vind ik dit traject een achtbaan van emoties. Er zijn dagen dat alles weer gewoon lijkt, en er zijn dagen waarop ik heel verdrietig ben. Afgelopen maandag kwam mijn beste vriendin vertellen dat ze zwanger is. Dit doet zo veel pijn, dit is niet te beschrijven. Ik wist van haar dat ze er mee bezig was, maar als het dan toch zo is... De pijn die ik hierbij voel, is net als met de miskraam. Ik kan wel met mijn vuist door het glas slaan, zo boos en verdrietig ben ik.

Gelukkig is het bespreekbaar met haar. Ik heb gezegd dat ik wel heel blij ben voor haar, maar dat ik het wel moeilijk vind. Zij wilde daar helemaal met mij over praten. Ik heb gezegd dat ik dat niet doe, gezien mijn gedachten en gevoelens niet reeel zijn. Zeker niet voor haar. We zullen beide moeten accepteren dat het contact niet zoals anders zal zijn. Ik heb echt even tijd nodig voordat ik weer normaal kan doen tegen haar. Dit is een innerlijk gevecht helaas...

Bedankt voor jullie berichtjes en het meeleven! In eerste instantie schrijf ik de blogs voor mezelf. Maar van de reacties krijg ik een hoop steun!