Uitslagen ziekenhuis testen.

Vandaag mochten wij weer naar het ziekenhuis. Even kort; na 1,5 jaar nog niet zwanger. Ik heb inmiddels meermaals met mijn benen in de teugels gelegen, bloed geprikt en vriendlief heeft zijn (naar eigen zeggen) superzaad in moeten leveren.

Vandaag kregen wij dus alle uitslagen te horen en ik was tóch wel een beetje bang voor mijn uitslagen. Binnen mijn familie zitten er wel wat kwaaltjes en dit hebben zij ook nagekeken. Daarbij heb ik ook wat dat betreft een simpele vriend, hij heeft zelf al 3 kinderen en in zijn ogen betekent dit dat hij dus superzaad heeft. Hij vergeet alleen dat ook hij ouder wordt, maar dat zou volgens hem geen invloed moeten hebben op het zaad en dus indirect zou het “probleem” bij mij moeten liggen.

Wij zitten daar gezellig in de wachtkamer te wachten, ondertussen heeeeerlijk mensen kijken! Soms ben ik toch wel nieuwsgierig naar de verhalen achter de mensen die je daar ziet lopen. Maar goed, het was onze beurt om naar de dokter gaan. Wij werden geroepen door een arts in opleiding, ik heb nog nooit iemand gezien die zó zenuwachtig was. Hij gaf ons een goed bezweet handje en toen hij wegkeek heb ik mijn hand toch wel eventjes aan mijn broek afgeveegd. Agh, de beste man zweette peentjes in die kamer.

Onze gynaecoloog zat klaar en zei dat ze met slechte nieuws eerst ging beginnen. Ik dacht nou daar komt het, er zit iets niet goed bij mij. Ze draaide naar mijn vriend en zei “helaas het is niet goed”. Mijn vriend die altijd van de hoogste toren afblaast heeft “sloompjes”. Hij dacht dat het kwam omdat hij niet veel had weten te produceren tijdens het handje schudden met zijn kleinere vriend. Dus op naar poging 2! Hij dient wel te starten met het innemen van voedingsupplementen/vitamines genaamd Condensyl en volgende maand mag hij weer zijn aandeel inleveren.

Ik ben ontzettend opgelucht dat bij mij alles werkt en goed zit. Ik had soms het gevoel alsof ik faalde als vrouw zijnde. Wij vrouwen zijn toch immers op de wereld gezet om nieuw leven te baren en als dat dan niet lukt? Voelde ik me toch een soort mislukkeling? Ik denk dat menig vrouw hier dat gevoel wel herkent.

Ondertussen blijven wij goed oefenen en kan ik niet wachten tot ik aan mijn vriend moet vragen of hij mijn tenen wilt lakken en mijn flamoes wilt scheren, omdat mijn dikke buik dan in de weg zit.