Liefde in haar puurste vorm

Ik blijf het bijzonder vinden, een baby.
Een minuscuul leventje.
Dat uiteindelijk uitgroeit tot een wezentje, soms nog groter dan jijzelf.
(In mijn geval dan... Maar goed ik ben zelf ook nog redelijk minuscuul...)
En hoe kan het toch... dat je van elk net met het blote oog zichtbare wezentje...
Zo veel kan houden...
Ik zou sterven voor alle kinderen die ik gedragen heb.. en zelfs voor het kleine kindje in mn buik..
Waar ik net 2 weken het bestaan van afweet..
Dit is echt liefde in haar puurste vorm.
Ik vind het bijzonder.
Zelfs na de zoveelste keer dat ik het mag meemaken!
Misschien nu zelfs nog wel 'bijzonderder'