Deel 5: Nog zes weken...

Tjongejonge, nog maar zes weken te gaan tot de uitgerekende datum... Het is bizar maar de tijd vliegt echt enorm. Veel meer nog dan tijdens de zwangerschap van de eerste.

Ondertussen wonen we eindelijk terug in ons eigen huis. Het is wel verre van af maar het is leefbaar. Het toilet moeten we doorspoelen met een emmer water, de eerste maand moesten we ons wassen aan de kraan in de keuken want hadden we nog geen douche, de keuken is in elkaar geflanst van resten van onze oude keuken, boven leven we op de ondervloer en over afwerking zullen we het totaal nog niet over hebben. 'Help mijn man is klusser' is er niets bij.

Maar we hebben onze rust en privacy terug en dat is veel waard. Ook het feit dat ik nu eindelijk, na meer dan een jaar, terug in een bed kan slapen in plaats van op een matras op de grond, is ook een verademing. Zeker nu dat recht geraken steeds lastiger wordt.

Met onze Luci gaat alles goed. Ze is nu steeds meer een echte peuter, met peuter manieren en driftbuien, en het baby zijn gaat er steeds meer af. Ze mist haar papa wel enorm en vraagt continue achter hem. Ja, mijn man zit alweer een flink aantal weken in het buitenland. Maar volgende week zaterdag komt hij eindelijk terug en gaat hij niet meer weg. Of toch in ieder geval niet zolang nummer twee nog niet geboren is...

We zijn ook overeengekomen om zowel mijn zus als mijn oudste broer te vragen als meter en peter. Hoewel het niet gebruikelijk is om twee uit dezelfde familie te vragen, leek het ons de beste oplossing. Zijn moeder moet maar genoegen nemen met de vernoeming.

Over zijn moeder gesproken... Ze is nog zotter ondertussen. Ze heeft ook ruzie lopen zoeken met mijn schoonzus en die twee spreken niet meer tegen elkaar. Toegegeven, ze hebben altijd al een lastige relatie gehad onderling want het zijn beide geen gemakkelijke karakters. Maar zij is zelfs niet op de verjaardag geweest van de jongste dochter van mijn schoonzus, mijn schoonmoeder haar kleindochter dus. Wij vinden het niet kunnen dat de kinderen van dat stomme gedrag de dupe worden dus heeft mijn man besloten om met hen beide samen te zitten om het uit te praten als volwassen onder elkaar. Nou, dat was de moeite. Over oude koeien uit de sloot halen gesproken... Die beesten waren al onherkenbaar gecomposteerd...

Enfin, om een lang verhaal kort(er) te maken, ze hebben nog altijd ruzie. En natuurlijk overcompenseerd zijn moeder nu naar Luci toe. Plots past ze wel om de week op. En kan ik altijd bellen als er iets is of als ze op haar moet passen. Plots ben ik de ideale schoondochter en is ze gek op mij. Uhuh...

We zullen zien hoe lang het duurt...

Met onze tweede pruts gaat ook alles nog goed. Ze is erg actief in de buik wat zorgt voor bijna constante harde buiken waar ze dan nog eens lekker tegen schopt. Ze groeit goed en alles is op schema. Wel laat ze ons, net als haar zusje vroeger, graag eens schrikken door plotselinge bloedingen. Niemand in het ziekenhuis die een oorzaak kan vinden.

Wel een minpuntje is dat ik mijn vorige gynaecoloog echt ontzettend mis. Hoewel mijn huidige gynaecoloog vast een bekwame vakman is, ben ik niet tevreden met hem. Hij is nog echt een van de oude stempel die mij behandeld als een dossier, een nummertje. Twee weken geleden ben ik voor het laatst op controle geweest en ik moet pas over twee weken terug. Een tijdspanne van vier weken is denk ik toch wat extreem zo tijdens die laatste loodjes? Vandaag is het is nog maar zes weken tot mijn uitgerekende datum. Ik was toch liever wat vaker op controle geweest nu... Ach ja, na mijn bevalling ga ik kijken voor bij een andere te gaan. Een die me wel beter ligt en die ik niet kies simpelweg omdat het op dat moment echt moet...

Nog vier en halve weekjes werken en dan eindelijk zwangerschapsverlof. Hier in België ben je enkel verplicht de laatste week voor je uitgerekende datum vrij te nemen. Alles wat je ervoor niet opneemt, krijg je na de bevalling erbij. Het is zwaar maar ik heb liever extra tijd met de baby dan van te voren met mijn benen in de lucht te zitten... Al begint het wel steeds aanlokkelijker te klinken... Nog vier en halve week... Nog vier en halve week...