Curettage

Donderdag 24 november moest ik me om 13:30 melden in het ziekenhuis. Ik werd vrijwel direct opgehaald door een verpleegkundige die me naar mijn kamer bracht. Ik kreeg een een-persoonskamer op de dagverpleging. Dat vond ik wel prettig. Na nog wat vragen moest ik het operatieschort aan trekken en kreeg ik twee paracetamolletjes en een kalmeringstablet. Ik zou om 15:15 geholpen worden. Ik viel wat in slaap door het kalmeringstabletje en werd om 15:15 weer wakker. Ik werd weer wat zenuwachtig want ze konden ieder moment komen om me op te halen. Ondertussen werd het 16:45 en ze waren nog niet geweest om me op te halen. Mijn vriend heeft toen aan een verpleegkundige gevraagd wanneer ik geholpen zou worden. Zij vertelde dat de operaties wat uit liepen. Na een half uurtje kwam de verpleegkundige terug en vertelde dat er nog een spoed keizersnede tussen was gekomen. Ik stuurde mijn vriend weg, zodat hij de kinderen van de bso kon halen en hij is toen met ze naar de Mc Donalds geweest. Tegen 19:15 kwam de verpleging me eindelijk halen. Ik werd naar de verkoever kamer gebracht waar ik een infuus kreeg en ik moest daar nog even wachten. Uiteindelijk lag ik om 20:30 uur in de OK. Ik moest daar op een ander bed gaan liggen. Ik kreeg nog een extra deken tegen de kou. De anesthesist zei me dat hij ook bij de keizersnee van Luke (8 jaar geleden) aanwezig was. Dat vond ik wel leuk om te horen. Hij spoot wat vloeistof in het infuus en zei dat ik snel ging slapen. Ik voelde mijn hoofd tintelen en 1 seconde later sliep ik. Ik werd naar mijn gevoel weer snel wakker gemaakt, en ze vertelde dat alles achter de rug was en dat alles goed was gegaan. Omdat het al 21:30 was, moest ik nog een nachtje blijven. Ik voelde me leeg maar had gelukkig geen pijn.

Vrijdag 25 november had ik energie voor 10 en had heel mijn huis gepoetst. Zaterdag en zondag heb ik enorme dippen gehad. Veel gehuild en erg boos geweest. Sinds maandag gaat het gelukkig weer wat beter. Ik ben maandag weer gewoon aan het werk gegaan. Voor mijn gevoel kan ik alles sneller een plaatsje geven, als ik mijn leventje weer gewoon op pak. Vooral 's ochtends vind ik het zwaar. Als ik wakker word komt de realiteit weer om de hoek kijken en weet ik weer dat ik niet zwanger ben.

Over 1,5 weken krijg ik de uitslag van het weefselonderzoek en over 5 weken krijg ik een bloedstollingsonderzoek. Dit is mijn derde miskraam. De eerste ging het mis bij 5 weken, de tweede ging mis bij 12 weken en nu dus bij 10,5 weken. Omdat er bloedstollingsproblemen in mijn familie voorkomen, wil de gynaecoloog mij hier ook op testen. Als de uitslag van de testen binnen is, wil ik zo snel mogelijk weer proberen zwanger te worden. Ik zou namelijk erg graag een kindje samen met mijn vriend willen.

2012 wordt hopelijk ons jaar!!!