Wanneer het niet vanzelfsprekend is

Gedicht: Moeilijk betekent niet onmogelijk

17 rondes, 462 dagen
Leven tussen hoop en angst
Steeds terugkerende patronen
De wachtweken duren het langst

Van alles voelen in mijn lijf
Gevoelige borsten, moe en andere kwaaltjes
Die allemaal nergens op hoeven te wijzen
Plassen over verschillende staaltjes

Turen naar een wit vlak
Dat alleen maar witter lijkt te worden
Rouwen om iets dat nooit is geweest
En dit gevoel niet aan mijn man kunnen verwoorden

Weer moed bij elkaar rapen
En optimistisch proberen te zijn
Geen oorzaken bij ons gevonden
Hoe krom het ook klinkt, ook dit doet pijn

Jezelf blijven vragen waarom het niet lukt
Wat doen we toch verkeerd?
Waarom lukt het anderen wel
Dat moment dat je het toch maar weer probeert

Dat je weer je uitgerekende datum opzoekt
En in gedachten de kinderkamer inricht
Jezelf begrenst en zegt reëel te blijven
En zoekt naar een gezond evenwicht

De balans van blijven dromen maar ook jezelf beschermen
Vertrouwen dat je ooit je kleine bij je draagt
En dat tegenslag er nu eenmaal erbij hoort
Maar dat de jaloezie en het verdriet niet teveel aan je knaagt

Want die teleurstelling iedere keer weer
Niet op willen geven maar soms niet meer kunnen
Constant baby’s en zwangere vrouwen zien
Je diep schamen voor het gevoel van misgunnen

Vooral eigenlijk zelf eens blij willen zijn
Dus vind je weer kracht in je allergrootste wens
Je pakt door en gaat er weer voor
Met alle bijbehorende emoties, want ook ik ben maar een mens

En moeilijk betekent niet onmogelijk!