In een noodvaart van de roze wolk af | B-zonder in de krant

B-zonder staat vandaag in de krant, in de Stentor!! Over waarom ik mijn blog schrijf over ons leven rondom downsyndroom

Met een noodvaart van een roze wolk afkukelen. Jeanine Boerendans kan er sinds 30 juli 2014 over meepraten. Terwijl ze ligt uit te hijgen van de bevalling, valt het haar op dat de dokter van dienst wel erg veel tijd nodig heeft om zoon Joas te onderzoeken. Dat voelt niet goed. Haar bange vermoedens worden al snel bevestigd. De kleine spruit heeft het Syndroom van Down.

,,Het voelde alsof ik na heel hard studeren toch een onvoldoende had gehaald. We hadden bewust geen testen gedaan. Ik was 29 en viel buiten de doelgroep. Maar ook als we wel getest zouden hebben, was een kindje met Down welkom geweest. Hoewel het niet was wat we wensten, ben ik achteraf heel blij dat we het niet geweten hebben. Ik heb een heerlijke zwangerschap gehad.’’

Zij en haar man Wilfred zijn amper bekomen van deze boodschap of er slaat nóg een bom in. ,,We wilden bij Joas gaan kijken op de couveuseafdeling. Toen ik opstond, voelde ik een enorme pijn.  Bleek ik een cyste van vijf kilo in mijn buik te hebben. Ik ben daar direct aan geopereerd. Toen ontdekten ze dat die enorme bal het gevolg was van eierstokkanker. Een van mijn eierstokken is direct verwijderd”

Het ouderschap begint zo op bijzonder onaangename wijze. ,,‘Je voelde je toch wel meteen moeder?’ vroegen mensen wel eens. ‘Helemaal niet’, antwoordde ik dan. Dat klinkt hard, maar zo voelde het wel. Ik weet nog dat ik het heel erg vond om aan mijn ouders te vertellen dat hun eerste kleinkind het Syndroom van Down heeft. Ik wilde ze iets perfects geven, maar dat was in mijn ogen niet zo. Ik vond het ook heel raar dat zij zo blij waren, terwijl ik dat niet was.’’

Vier jaar later is ze zelf ook dolgelukkig met het guitige kereltje. Mede doordat ze die donkere beginperiode van zich af heeft geschreven. ,,Ik had heel erg de neiging om mijn verhaal te delen. In 2017 heb ik één of twee keer wat op mijn eigen Facebookpagina over Joas gezet. Daar kreeg ik heel veel positieve reacties op.’’

Het leidt uiteindelijk tot een eigen blog. Op www.b-zonder.nl schrijft Boerendans – inmiddels ook moeder van Jens (3) en in verwachting van een derde kindje – meerdere keren per maand zeer openhartig over het wel en wee van Joas en wat dat met haar en het gezin doet. ,,Weet je, laatst kwam ik hier in de binnenstad een moeder van een kindje die ook een beperking heeft. Ze zei dat veel kracht uit mijn verhalen haalde. Het werkt dus niet alleen therapeutisch voor mezelf.’’

Kader: schoolkeuze

Aangezien Joas vorige week vier is geworden, mag hij na de zomervakantie naar de basisschool. ,,We hebben ervoor gekozen dat hij twee ochtenden naar een reguliere basisschool gaat, De Borchstee. Daar heb ik zelf ook op gezeten en het voelt als een warm bad’’, zegt zijn moeder Jeanine. ,,Hij wordt daar het eerste kindje met Down. Dus voor hen is het ook een hele stap. Er komt speciaal iemand voor Joas in de klas om hem één-op-éen te begeleiden. Dat wordt door de gemeente betaald. Hij had ook naar het speciaal onderwijs in Nunspeet gekund. Maar we hebben bewust voor een reguliere basisschool gekozen. Daar kan hij zich optrekken aan leeftijdsgenoten. We hebben ons erbij neergelegd dat hij geen professor wordt. Maar hij is heel leergierig en verdient een plekje op die school.’’

Geschreven door: Arnoud Heins – Elburg | bron: De Stentor