Op naar de huisarts
Vandaag maar eens even bellen met de huisarts.
Dit keer niet voor m'n kindjes of Sebas maar eens een keer voor mezelf...
Ik voel me al een tijdje niet zoals ik me zou horen te voelen.
Ik heb een aantal vage klachten waarvan ik wil dat er nu maar eens serieus naar moet worden gekeken..
Ik ben nu al een tijd echt heel moe, maar dan in het extreme geval.
Ik kan de hele dag wel slapen, alles kost moeite.
Werken, huishouding, zelfs het verzorgen van de kinderen, elke vrij moment dat ik heb lig ik te slapen.
Elke avond om acht uur lig ik voor pampus en komt er ook helemaal niets meer uit mijn handen.
Resultaat: een huishouden van "Jan Steen".
Nou is dit nog niet eens zo zorgelijk.
Hetgene wat me het meeste zorgen baart is de uitval die ik af en toe heb met mijn linkerarm.
Een aantal keer per dag verkrampt deze helemaal en ben ik al mijn kracht kwijt, ik kan niets meer schrijven ( ben linkshandig ), niks vasthouden, een heel eng gevoel.
Dat gepaard met de aanhoudende pijn en stijfheid in mijn linkerbeen is voor mij reden genoeg om contact op te nemen met de huisarts.
Ook zie ik de laatste tijd met regelmaat dubbel en heb ik last van mijn evenwicht.
Het gevoel dat ik op kussens loop zeg maar.
Zodra ik in de avond in bed lig ben ik vaak erg kortademig, kortom ik voel me niet oke.
Straks dus maar even bellen ( onder druk van Sebas en mijn moeder ).
Ik ben niet het type wat voor elke wissewasje naar de huisarts gaat, ik ben voor het laatst heen geweest toen ik een verwijsbrief nodig had voor de gynaecoloog toen ik net zwanger van Nigel ( juni 2009 ).
Hopelijk kan ik of vandaag nog terecht en anders woensdag.
Woensdag moet ik trouwens ook naar de kinderarts in het ziekenhuis met Nigel voor zijn benauwdheid.
We zijn ook erg benieuwd wat daar weer uit gaat komen.
Ik hou jullie weer op de hoogte!
Liefs Ellen
reacties (0)