En dan denk je alle ellende gehad te hebben...., er kan nog meer bij

Tja, dan denk je toch alles gehad te hebben, maar nee hoor.
Het wordt voor mij een beetje standaard op het moment om negatieve blogs te schrijven maar helaas kan ik er weer een toevoegen aan de hele rits.

Nigel is alweer een paar dagen niet zo lekker.
Veel hoesten, benauwd etc....
Sebas is dus vandaag maar naar de huisarts gegaan met hem ook omdat hij al eens is opgenomen toen hij nog maar twee maanden was.
Waar we al die tijd al bang voor waren is dan nu ook uitgekomen.
We hebben er een tweede die astmatisch is.
Nigel kreeg zo nodig al ventolin maar ik was allang al blij dat hij in tegenstelling tot Wes geen onderhoudsmedicijnen nodig had.
Die blijdschap kan ik nu laten varen want Nigel krijgt vanaf nu dezelfde medicatie als Wesley en dat met 6 maanden oud.
Gelukkig geen ziekenhuisopname omdat zijn saturatie wel goed was maar het hoestje en overige verschijnselen zijn genoeg reden om aan te nemen voor de huisarts dat Nigel in hetzelfde schuitje zit als Wes.
We moeten nu over een paar weken alweer naar het ziekenhuis om verder te bespreken hoe en wat met de kinderarts omdat Nigel nog wel erg jong is.
Het is ook niet de tijd van het jaar om benauwd te zijn op het moment en daarom wordt er nu alweer aan astma gedacht.

Ondanks ik natuurlijk erg blij ben dat hij niet in het ziekenhuis ligt is dit toch wel weer even een klapper voor mij.
Natuurlijk is het niets levensbedreigends maar het komt nu allemaal zo lekker achter elkaar.
Ik wordt er gewoon zo moe van, ik vraag me werkelijk af wanneer de zon voor ons weer eens gaat schijnen.
De gedachte dat Nigel dezelfde dingen als Wes moet ondergaan...
Het breekt een moederhart...