De huilen-kwestie

Ik las dit in een boek:

Probeer niet de natuur te verbeteren door je kind tegen elke prijs te willen beschermen tegen negatieve gevoelens (ervoor ging het er over dat geluk en verdriet bij het leven horen) Aanvaard dat huilen bij het dagelijkse leven hoort voor baby's. Je baby mag huilen. Hij kan en moet daarbij geen rekening houden met jouw gevoelens. Alle mensen hebben de neiging alles in eerste instantie op zichzelf te betrekken. Waarschijnlijk weten ze uit talloze ander situaties dat dit meestal verkeerd is. Je baas wordt niet boos op je omdat je echt niet goed bent in je werk, maar omdat hij zelf een slecht humeur heeft. Ook bij kinderen is het een grote vergissing om elke uiting van de baby op jezelf te betrekken. Dan vind je jezelf te belangrijk. Je baby jengelt niet om jou te ergeren. Hij huilt niet om jou verwijten te maken. En hij krijst niet om jou tot zijn slaaf te maken. Hij doet dat omdat hij dat moet doen, omdat hij dat nodig heeft, om te groeien en te leren.