Vanochtend hebben we een eerste afspraak bij een fertiliteitskliniek gehad!
De allereerste keer dat we bij een ziekenhuis waren kwamen we erachter dat we daar niet terecht konden, omdat ze geen fertiliteitsonderzoeken doen. Maar goed, bij deze wel.
Ik was nog wel wat nerveus, omdat ik nog wel wat overgewicht heb, maar ik heb mijn best gedaan om zoveel mogelijk bij mijn gezonde gewicht te komen. Ze zei er geen woord over!!!
Waar we het wel over gehad hebben, was dat eigenlijk alles er prima uit zag en dat volgens haar de eerste stap zou zijn een HSG. Hiermee kon ze dan goed vaststellen of er eventueel verklevingen zouden zijn, en het zou alles sowieso "schoonspoelen". Na een HSG komt het wel vaker voor dat er dan toch nog "spontane zwangerschappen" ontstaan (oftewel, zonder verdere medische ingrepen).
Nou had ik al een hoop hier gelezen dat dat niet de aangenaamste procedure is, en ik kreeg meteen op mijn kop dat ik niet zoveel online moest lezen! Ik snap wel dat ze dat zo zei, maar ja, er is hier gewoon een hoop informatie te vinden en nog misschien wel belangrijker: steun!!
Dus, jammer de bammer, maar ik blijf gewoon hier terugkomen hoor.
Aangezien ik vorige zondag nog ongesteld ben geworden zit ik nu nog voor mijn eisprong, en wilde het dus zsm gaan doen; overmorgen...! Superspannend, maar ik ben eigenlijk wel heel erg blij dat het niet lang meer zal duren. Dan kan ik me er ook niet te lang zorgen over maken...
Op dag 26 moet ik dan terugkomen om voor progesteron te prikken.
Ben ontzettend benieuwd of dit al genoeg zal zijn, en ik begin alweer moed te krijgen... en zelfs alweer te fantaseren over hoe het zal zijn etc.... Ik had het allemaal zo goed weggestopt na de eerste paar maanden, toen het bleek niet zo makkelijk te zijn.
Heel hard hopen dan maar! En hopen dat het niet al te pijnlijk is......
reacties (0)