GTST is er niets bij

Wat nou als de biologische vader van je kinderen niets meer van zich laat horen, wat nou als je oudste zoon 'lastig' is op school en zichzelf ook als lastig ervaart, wat nou als hij alle emoties van de helse scheiding niet heeft verwerkt? Wat nou als je in je leven wat je nu hebt zielsgelukkig bent en wat nou als je dan toch nog een zware bal aan je voet hebt hangen waar je nauwelijks invloed op kan hebben. Wat nou als je geen vast contract krijgt omdat je baas daar niet aan doet, wat nou als je graag met je nieuwe vriend een kindje wil en de eerste keer meteen een miskraam krijgt? Wat nou als je door dit alles het gevoel hebt dat je niet écht leeft maar in de overlevingsstand staat? 

Ik denk dat er dan maar 1 ding op zit: Diep ademhalen en doorgaan...