Medium lange klaagverhaal

Hoi allemaal,

het is weer eens tijd om van me af te schrijven, of nou ja, om even een beetje te klagen, want alles is stom, behalve driechocolade ijs.

Ik heb deze maand een cyclus overgeslagen. Vorige week naar de huisarts geweest, die zei dat ik voor de zekerheid opnieuw (de laatste test 10 dagen overtijd gedaan) een zwangerschapstest moest doen als ik 20 dagen overtijd was, omdat het vruchtje zich laat kon innestelen. Is deze negatief en ben ik over 2 maanden nog niet ongesteld geworden, dan moet ik terug komen. Ze denkt overigens wel dat een cyclus overslaan voor mij te wijten is aan hormoonschommelingen, vanwege een lagere dosis starten van mijn medicatie. Dat zou ik raar vinden, omdat die bijwerking volgens de bijsluiter zelden voorkomt en ik er de andere keren geen last van heb gehad. Maar goed, ik heb ook condooms gebruikt elke keer, dus in principe zal het daar niet van komen. Althans, zowel mijn vriend als ik zijn geen bijzonderheden opgevallen aan de condooms.

Vandaag ben ik 20 dagen (cyclusdag 52) over tijd. Het is 2e pinksterdag, dus de winkels zaten dicht. Het moet morgen. Ik heb eigenlijk geen zin om te testen, want ik wil niet teleurgesteld raken en ik wil mijn vriend ook niet teleurstellen. We zijn nog niet aan het proberen, maar de wens is er wel. Aan de andere kant wil ik wel graag duidelijkheid. Ondertussen ben ik de teleurstelling aan het wegdenken met een 'mijn moeder testte ook altijd negatief, dus misschien ga ik dat ook nooit doen' terwijl dat complete onzin is. Stiekem ben ik er ook van overtuigd dat ik wel ongesteld ga worden; ik heb al 1,5 week krampen en steekjes en mijn borsten worden met de dag pijnlijker. Alleen, het komt maar niet! Ik voel me net een kogelvis. Het voelt daar zo 'vol' en opgeblazen. Alsof ik over 1,5 week, wanneer ik weer ongesteld zou moeten worden, ga exploderen, of zo. Ik kan het niet goed omschrijven. Ik kan in ieder geval niet wachten tot het 'eruit' is. Ik ben niet te genieten. Erg chagerijnig, aan het snauwen, klagen, zeuren, wel gekriebeld willen worden en daarna weer boos worden, omdat mijn vriend weer eens is vergeten om de deksel van de vochtige doekjes dicht te doen, alle dekens afpakt of deuren open laat staan. Verder vind ik hem nog wel aardig en ik hoop hij mij ook, ondanks alle boze blikken. 😳

Het is ondertussen laat geworden, ik ben moe. Niet dat ik vandaag echt wat gedaan heb, behalve van niezen en in mijn droge ogen wrijven tot ze branden een nieuwe sport maken. Tijd om te slapen.

Fijne avond! 👋🏼