Hoi allemaal,
ik heb nog nooit een blog geschreven op BabyBytes, maar ik wilde dit graag van me afschrijven en ik dacht, als ik mijn hart toch wil luchten... dan zijn er vaak mensen met helpende adviezen. En dat kan ik volgens mij best gebruiken.
Ik heb artritis psoriatica. Psoriasis guttata om precies te zijn. Ik word er gek van. Ik voel me lelijk, totaal onaantrekkelijk en dit heeft ook gevolgen op de relatie tussen mij en mijn vriend. Gelukkig zijn de gevolgen echt minimaal: hij accepteert dat het zo is en gaat met mij mee naar lichttherapie. Voor hem ben ik de mooiste vrouw die er is en hij wil altijd aanhoren hoe vervelend ik het vind om zo te leven. Omdat ik me onaantrekkelijk voel, wil ik ook niet zo graag seks. Ik heb chronische PTSS, dus ik blijf makkelijk in de negatieve spiraal hangen. Ik heb het idee dat hij mij niet meer aantrekkelijk vindt, ondanks hij daar geen aanwijzingen voor geeft.
Naast dat ik me onzeker voel tegenover mijn vriend, schaam ik me al helemaal te pletter tegenover de buitenwereld.. Mensen denken dat ik een soort gifkikker ben. Ze denken dat psoriasis besmettelijk is. Ik word in de lente/zomer vies aangekeken als ze de plekjes zien, ook als het er niet veel zijn. Afgelopen zomer heb ik zo veel mogelijk 3kwartmouw truien en zo veel mogelijk spijkerbroeken (zonder gaten) (ja, ook tijdens de hittegolf) proberen te dragen.
Ik heb het idee dat lichttherapie niet zo helpt, maar ik moet nog circa 20 behandelingen, daarna kijk ik met de dermatoloog verder. Ik hoop dat ik er ooit weer van ‘herstel’.
Ik sta ook onder controle bij de reumatoloog. Ik heb niet erg veel last van ontstekingen. Mijn pezen en spieren zijn vooral aangedaan. Ik kan niet meer goed fietsen bij wind, traplopen, zwemmen, rennen, ect. Mijn polsen zijn héél erg pijnlijk, net zoals mijn onderrug, knieën en rechter enkel. Heel soms heb ik krukken nodig om te kunnen lopen. Ik merk dat ik steeds ‘zwakker’ word en steeds meer pijn krijg. Ik heb nu nog geen kinderen, maar ik ben er wel heel erg bang voor dat ik, als het zo ver is, mijn zwangerschap niet goed kan uitzitten en niet goed voor mijn kind kan zorgen. Wat ik net al benoemde, ik heb veel pijn. Ik kan ook niet in mijn eentje wat zwaardere boodschappen doen. Hoe moet ik dan een baby optillen en vast houden? Ook werken zal steeds vermoeiender worden. Ik wil niet in uitkeringen belanden, omdat ik niet in staat ben om voldoende te verdienen.
Ik ben erg onzeker over de toekomst. Mijn verstand zegt dat ik het gewoon moet accepteren zoals het is, maar mijn hart zegt totaal wat anders.
Er zijn ook mensen die geen rekening houden met mijn aandoeningen. Er zijn mensen die zeggen dat ik me gewoon aanstel. Mensen denken dat het tussen je oren zit.
Zo, dat is er ook weer uit
reacties (0)