Het begin van mijn tweede zwangerschap

Sinds een paar maanden ben ik een beetje hier en daar aan het rondvragen hoe het is om broertjes en zusjes te hebben. Ik ben zelf enig kind en wilde dat ik klein was altijd een broertje of zusje hebben. Na de bevalling zei ik nog stee vast dat ik geen kinderen meer wil en dat het zo prima was. Ik was ook goed terecht gekomen als enig kind. Maar ik begon licht te twijfelen. Ik wilde mijn dochtertje geen broertje of zusje onthouden als het betekende dat ze er steun en toevertrouw aan zou hebben. Maar wat als ze alleen maar ruzie zouden hebben.... mmmh dilemma! Uit mijn klein veldonderzoek was ik over! Ik stond open voor een tweede kindje! hahah en toen... mijn man was er nog niet over uit. Bovendien wilde hij nog wel even wachten en eerst nog even genieten van onze kleine meid. Hahah tja, dan kan jij wel klaar zijn voor een tweede, maar dat moet je toch echt wel met z'n tweeën doen. Dus een aantal weken subtiel geprobeerd hem op mijn lijn te krijgen. Dat lukte best aardig maar het ging mij te langzaam. Dus eigen lot in handen genomen... was ik stiekem gestopt met de pil. Dat was dus heel spannend. De eerste maand zonder bescherming was er nog niets gebeurd en werd ik ongesteld. Wel een goed teken, ik was wel gewoon vruchtbaar (gaf nog borstvoeding). Er ging er maar weer eens op letten en hield mijn cyclus bij. En dat allemaal zonder dat mijn man echt op de hoogte was. Een maand later was het al raak! Ik had al een vermoede dat het raak was. Een week later deed ik een zwangerschapstest, helaas niet zwanger! Maar het was nog gewoon te vroeg om te testen. Dus op de dag dat mijn ongesteldheid moest beginnen nog maar een test gedaan... en ja hoor... ZWANGER!!!! Toen mijn man uit bed kwam moest ik hem opbiechten dat ik zwanger was :-S Hij was wel iets verrast haha lol maar ook wel enthousiast! Aaaah gelukkig! Maar dat wist ik ook wel ;-) Ik ken hem langer dan vandaag. Soms heeft hij gewoon een duwtje in de rug nodig.