Verlost van de vreselijke implanon!!

Hoi lieve meiden,

Donderdag was het dan zo ver, ik moest om 7.15u in het ziekenhuis zijn en om 8.00u zou mijn Implanon dan eindelijk verwijderd worden.

Donderdag vroeg opstaan dus en gauw Lizzy wakker maken en aankleden. M'n vriend bracht me naar het ziekenhuis. Het was de eerste keer dat ik werd opgenomen (behalve dan de paar uur tijdens de bevalling) dus ik was best wel zenuwachtig. Had slecht geslapen en wilde zo snel mogelijk onder narcose haha, even weg van de ellende en angst.

In het ziekenhuis aangekomen, werd ik gelijk naar m'n kamer gebracht. Lag samen met een kerel van in de 20 denk ik. Lekker rustig dus. Ik werd eigenlijk gelijk weggebracht om het infuus te laten prikken en om vervolgens naar de OK te gaan.

Ik was ondertussen al wel wat rustiger eigenlijk. Toen werd ik naar de kamer gebracht voor het infuus, lagen een stuk of 6 mensen. M'n buurman lag weer naast me, hij zou als eerste worden geholpen. Hij kreeg dus ook als eerste een infuus. Alleen ging dat niet helemaal goed, hoorde hem ineens kreunen van de pijn. Ze had verkeerd geprikt. Ik begon dus weer hartstikke zenuwachtig te worden voor dat infuus. Ik heb namelijk het nare probleem dat je mijn aders niet ziet. Nouja na lang wachten werd ik geholpen, eerst door zo'n verpleegkundige. Die kon dus geen aders vinden. Dus ze belde naar de anesthesie. Die ging het ook proberen. En ook dat lukte niet. Dit herhaalde zich ongeveer 10 keer (dus 10 keer van die nare prikken). Het deed echt verschrikkelijk pijn, ze moesten namelijk ook steeds met de naald gaan zoeken (van binnen dus). Op een gegeven moment was ik het echt helemaal zat, zou het liefst iemand een knal verkopen haha. Toen kwamen ze ineens met een echo apparaat, ze gingen de aders dan maar zo opzoeken. Eindelijk 1 gevonden, dus aangestreept en weer proberen. Weer niks. Nog een arts erbij (ik ben ze gaan tellen, 15 om precies te zijn) en met zn tweeen proberen, de 1 met de echo en de ander prikken. Eindelijk (na een uur) zat er 1 in, iedereen opgelucht en ik nog het meeste denk ik. Dus hoppa, op naar de OK. Het was ondertussen kwart voor 9, dus flink uitgelopen door mij. Op de OK aangekomen, moest ik overstappen op een ander 'bed' en rustig gaan liggen. Ondertussen verging ik echt van de pijn in mijn arm, waar het infuus zat. Deed echt pijn! Maar ik durfde niks te zeggen, want ik dacht dat het erbij hoorde. Totdat ze dus ernaar keken en toen zag ik al die gezichten helemaal sip worden haha. Het zat dus weer niet goed. Al het vocht was gewoon in mn arm gelopen, dus had een heel groot 'gezwel'.

Toen was de keuze snel gemaakt, dan maar plaatselijke verdoving. Ze konden ook wel in mn nek een infuus prikken, maar dat vonden we allemaal wel heel overdreven. Nou eerste verdoving erin, na een tijdje wilde hij dus beginnen, maar ik voelde het gewoon nog. Net alsof hij weer prikte. Dus nog een verdoving erin. Eindelijk voelde ik niks meer en toen ging het beginnen. Gelukkig begonnen ze wat vragen te stellen, want ik lag echt te flippen in mezelf haha. Binnen 10 minuten was dat ding er uit, hij zat al een stuk ingekapseld dus hij moest nog even flink trekken. Daarna mocht hij hem zo snel mogelijk weggooien haha.

Dus nu eindelijk van dat rotding af! Een blauwe voet, 2 blauwe armen en 2 littekens er aan over gehouden. Ook heb ik het idee dat de hechtingen niet goed zitten, er zit namelijk een stukje huid tussen 2 hechtingen in die nog omhoog staat en dat stukje is ook zwart. Net alsof het opgedroogd bloed is. Ga dus maar even de dokter bellen om er naar te kijken.

Nou dat was mijn verhaal over de hel genaamd Implanon. 1 tip: begin er niet aan haha ;)

Knuffels !