Schrik van mijn leven...

altijd als ik bij een van jullie las dat jullie bloed verloren in de zwangerschap leek me dat zo eng..

maar je begrijpt die angst pas als je hem meemaakt.......

nietsvermoedend ga ik na mijn pauze even plassen, ik dacht nog toen ik me afveegde,wat voelt dat nat.....

dus ik kijk op het papiertje..... ahhhhhhh nee NEE NEEEEEEE........ bloed!!!!

en best wel veel, leek wel of ik ongi werd.

dus ik loop naar mijn collega l toe en zeg tegen haar; ik vloei......

ik zie haar verschrikte blik en besef ineens hoe erg dit kan zijn...

ik ga even de vk bellen, dus ik bel (thnk god zat het nr in mijn tas) en ik mocht meteen komen...

dus ik loop weer naar l toe en vraag of ze het door wilt geven aan de baas en even mijn middag wil regelen..

trillend van top tot teen in de auto naar de vk, de vk zegt nog; je weet dat ik som even moet zoeken he?? ja, ik weet het. maar zoeken was niet nodig, daar was beebje luid en duidelijk.....je hoorde hem soms zelfs schoppen!! opgelucht!!!!!

maar dinsdag mag ik nog even terugkomen, voor mijn eigen rust!!heel graag!!!

maar jeetje wat kan een mens schrikken, kreeg zowat een hartverzakking!!!

denk je de 3 mndn grens voorbij te zijn, maar dat is natuurlijk helemaal geen garantie......

aangezien ik nu toch in boxtel was d8 ik,ik rijd ff naar mama.ff mijn verhaal doen (kreeg lief niet te pakken)

en toen kwam ik in een crisis terecht......alweer de crisidienst op de stoep voor mijn zusje, dus ik ben maar weer naar huis gegaan........kan me nu echt even niet bezighouden met haar, hoe erg ik het ook vind!

ik moet even rust nemen dit wknd, want we weten allemaal dat stress niet goed is voor de baby!

dus ik probeer me rustig te houden dit wknd en echt een stapje terug te nemen!!!

fijn wknd meisjes!