Het wordt een geplande keizersnede...

Afgelopen week mochten we onze ik weer sinds een lange tijd (20wk echo) bewonderen.
Wat is zo'n kindje dan weer gegroeid!!! Dat zag ik natuurlijk al wel aan mn buik, maar om dat zo ook op beeld te zien, is toch ook echt bijzonder.
Ben momenteel 36.4 weken zwanger. Fysiek gaat t niet zo lekker eerlijk is eerlijk. Ook zit ik er af en toe een beetje doorheen.
Maar hé, klagen vind ik eigenlijk niet dat ik dat mag... Weet zelf hoe graag ik deze zwangerschap wilde, hoe irritant het is als je zo graag zwanger wilt worden
Je tegenslagen krijgt daarin... En dat een ander dan gaat klagen 'hoe zwaar het allemaal is...' dus beetje dubbel voelt het!!

De echo was mooi. Ik genoot. Prachtig snoetje voorbij zien komen... Ben zo benieuwd om ons kindje er ontmoeten. Kindje is wel aan de grote kant..
Maar hé, wij zijn ook geen klein duimpjes!! Wij waren zelf ook als baby 8 & 9.5 pond en onze dochter (5jr) is ook groot. Dus dat past bij ons.
Voor ons geen kaboutertjes zeg ik wel eens...

Toch wel op een mooi roze wolkje liepen we daarna bui de gynaecoloog (arts assistent) binnen. Tuurlijk had ik wel wat verwacht. Dat het over het gewicht zou gaan, had ik ook wel verwacht.
Maar nog voor ik goed en wel zat, begon de beste man over de aankomende bevalling...

Risico om ver over te lopen met grote baby, wil je niet.
Risico om te gaan inleiden is met mijn voorgeschiedenis ook niet positief voor het litteken omdat er dan extra druk en geforceerde kracht op de oude wond komt.
Kortom, kans op complicaties zijn vergroot. Dat risico willen ze me eigenlijk niet laten lopen.

Dus adviseren we u een geplande keizersnede.

Oké.

Pff. Gelukkig hebben we dit scenario al heel lang geleden samen besproken en is het advies vanuit het ziekenhuis wel HET advies wat ik wil volgen.
Welk advies het dan ook zou zijn geweest. Het valt me wel rauw op mn dak. Met name omdat het herstel zo anders is dan vaginaal bevallen.
We hebben al een kindje. Ze is echt n moederskindje. Ik zal een paar dagen in het ziekenhuis moeten blijven. Het idee dat ik als ik vaginaal zou bevallen
ik dus lekker daarna naar huis zou mogen bij mn eigen gezinnetje... Dat sprak me zo aan. Maar helaas.

Zal nooit ervaren hoe het is om vaginaal te bevallen. Ben al in mn werk bij veel bevallingen geweest...
Mijn wens was altijd nog (noem me gek, maar t is beroepsmatig) mijn eigen placenta eens te zien. Gaat ook niet.
Niet dat dat het ergste is hoor.

Maar het mooiste is... WE HEBBEN EEN DATUM!! Ga deze niet delen. Maar oh, eigenlijk kan ik niet wachten om ons ukkie te zien!