Familie en verwachting(en)

Nog Voor ik zwanger werd van mn tweede kindje wist ik, dat ik weinig hulp kon verwachten van familie. Ik heb vaak voor hen klaar gestaan, dag en nacht. Zei dingen af waar ik kon, hield (soms bijna letterlijk) hun hand vast bij moeilijke dingen. Mn familie is zo onwijs druk met zichzelf.
Ik heb zelf nooit wat 'gevraagd'. Zit sinds 18 wk zwangerschap thuis. Ben al sinds 8 wk zwangerschap aan het tobben met verschillende kwaaltjes wat nu dus resulteert: echt rustig aan doen. Dat is het beste voor mijn lijf en de baby. Accepteer hulp (werd er aangegeven) maar dat is nogal moeilijk als er geen hulp aangeboden wordt.
Zelf vind ik het heel lastig om te vragen. Maar als ik het doe, dan wordt de hele agenda bekeken en kan het eigenlijk van maandag tot en met vrijdag niet... (en t weekend is mn man thuis).
Als ik aangeef dat het halen en brengen naar school soms al te pittig is (en iemand advies gaf, vraag dan een keer iemand om dat even voor je te doen), gaan er geen signalen af. De reactie is dan: oh. Oké.
Misschien (ik weet t wel zeker) dat het meer effect heeft als ik direct vraag: wil jij 1x per week haar halen/brengen of weet ik het... Maar dat gaat me (naar mn familie toe) echt n stap te ver. Iets met: dat MOETEN ze gewoon snappen.
Maar mn desbetreffende familie is alleen maar met zichzelf bezig. Van maandag tot en met vrijdag. De spaarzame momenten waarop het wel zou gaan, zijn ze 'te moe' of komt t net niet uit want dan zijn we het 'even vergeten'...

Vorige week afgesproken dat onze dochter morgen/donderdag bij opa en oma zou logeren. (ik ga dan naar gynaecoloog en in de avond gaan mn man en ik samen uit eten.. Even samen genieten, doen we zelden omdat we niet zo nodig oppas willen regelen om ons eigen pleziertje, dan nemen we haar liever mee en gaan we pannenkoeken eten ofzoiets) Bel ik zojuist..
'waren ze het even vergeten' en reageerden ze heel verbaasd dat onze dochter morgen komt logeren... Prioriteiten liggen gewoon absoluut niet bij ons. Zo frustrerend. Mn man hoorde dit, gaf aan: laat maar zitten dan. (weg rustig avondje, weg rustig bezoek gynaecoloog).
Werd terug gebeld, want op oma's programma stond nog iets. Bij Gods gratie mag ze komen. Gek word ik er van. Zin is 100% weg.

Daarnaast heb ik nog n broer en schoonzus die net zo is. Nu ik zwanger ben en even wat meer prioriteiten geef aan mezelf en hulp NODIG heb, sluiten ze de deur. 'want ja, overal is wel eens wat'. Dat word door mn broer gezegd...
Schoonzus heb ik hele zwangerschap nauwelijks gezien. Laat staan dat ze even een keertje onze dochter op zou halen om mij Te ontlasten en haar kind met de mijne zou laten spelen.

Het hele punt is dat ik me continu moet schikken naar hen wensen. Zolang dit zo gaat, wordt het voor zoete koek geslikt. Maar zodra ik hulp nodig heb of net een andere mening heb
Wordt dit absoluut NIET geaccepteerd en ligt t aan mij.

Fijn 2019. Joepie. Lang leve familie.