Terug in topvorm!

Hallo iedereen,

Na 2 ongeruste maanden, heb ik sinds gisteren terug mijn menstruatie gekregen. Het was wel met een dubbel gevoel, langs de ene kant was ik heel erg blij dat mijn lichaam terug in orde was, maar aan de andere kant toch ontgoocheld. 

Begin juli was ik naar de gynaecoloog geweest en toen bleek dat mijn hormoonhuishouding geblokkeerd zat door teveel stress en misschien door mijn gewicht.  Begin augustus ben ik dan mijn temperatuur gaan bij houden op aanraden van de gynaecoloog om te zien als ik terug een eisprong kreeg en alles terug lichamelijk in orde was en dat is dus blijkbaar gelukt. Nu hadden we begin deze maand 3 dagen voor mijn eisprong onbewust onveilg gevreeën, omdat ik dacht 'Ik ben nu toch niet terug vruchtbaar en dan condooms gebruiken is toch verspilling van geld.' Ik had hem dat ook gezegd en dus gebeurde het zonder. Zonder te beseffen dat het een nieuwe maand was en dat mijn hormoonhuishouding wel terug op gang kon zijn gekomen.

Ik ben dan 5/08 begonnen met temperaturen elke morgen en rond 8/08 heb ik blijkbaar mijn eisprong gehad. Ik besefte toen wel dat ik heel onverstandig was geweest en heel naïef. Mijn temperatuur was nog niet zoals 5 jaar geleden, hij bleef wel hoog ma dus niet echt een herkenbaar patroon tot maandag morgen mijn temperatuur 0,3C° gedaalt was en toen voelde ik de bui al hangen. In de late namiddag begon heel licht mijn menstruatie door te komen. Ik had weer gehoopt tegen beter weten in. :-) Ik was dus blij en ontgoocheld tegelijkertijd en ik kon het hem zelf ni zeggen hoe ik me echt voelde, zo stom.

Ik ken zijn gevoel en ik weet wat ik voel, maar ik mag dit gevoel niet hebben, omdat hij er echt geen meer wil en dat heeft geen persoonlijke reden dus ik kan daar niks aan veranderen om hem van gedacht te doen veranderen en ik wil niet dat dit mijn relatie onderdruk zet of zelf kapot maakt. Ik heb 2 schatten van kids, maar toch wil ik er graag nog 1 laatste kindje bij en dat moet voor mij niet morgen zijn maar over een jaar of 2-3 zou ik toch graag die kans nog 1 keer willen krijgen.  

Ik zou een spriaaltje kunnen laten zetten, ma da wil hij niet en ik eingelijk ook niet omdat ik weet dat we dan 5 jaar verder zijn en ik dit niet ga onderbreken. Eigenlijk wil hij geen hormonen meer voor mij. Maar voor mij is dit echt een marteling, je weet dat je kan zwanger geraken en dat je niet mag. Wat moet ik toch met die gevoelens doen, want ik geraak ze maar niet kwijt.