Aankondiging

Ik ben heel blij dat ik een 2de kind mag en kan krijgen en dat onze zoon een broertje of zusje zal krijgen, maar toch voel ik me er heel onzeker door. Met mijn 1ste kindje wilde ik het direct van de daken roepen en toen ik bijna 3 maand was wist iedereen er al van en ben ik 25 dec. 4 maand, tot nu toe weet enkel nog maar zijn pa, een goede vriendin van mij en een collega die nu ook in zwangerschapsverlof is het.

Ik vraag me echt af hoe het komt dat ik me bij deze zwangerschap zo onzeker voel, het is precies alsof ik iets doe dat niet mag. Nochtans heb ik er goed over na gedacht en er samen met mijn partner over gesproken en beslist. En ik zie mijn ventje enorm graag en mijn kinderen zijn mijn aller grootste schat. Want ik weet als er met mijn gezin iets zou mis gaan, zou ik helemaal verloren zijn want zij zijn voor mij, mijn waardevolste bezit.

Ik denk dat ik weet waarom ik zo onzeker ben: dit zijn momenten die je het liefst ook met je eigen moeder beleeft en dat kan niet omdat ze zelf met haar leven over hoop ligt en dat knaagt enorm aan mij. En om mijn gezin te beschermen heb ik haar gezegt dat ik ze pas terug wil zien als haar leven terug op het juiste spoor zit en eerder niet. Ik sta er helemaal alleen voor geen steun van die kant dus, enkel mijn bomma zegt vaak erg trots te zijn op mij en gelukkig kan ik bij haar steeds terecht maar dat is niet hetzelfde. Ik hoop dat mijn mama dat snel in ziet wat ze mist.

Dus vandaar mijn dubbel gevoel, ontzettend gelukkig en toch dat slecht gevoel. Het is te vergelijken met een mooie zonnige dag waar af en toe wolkensluiers voorbij de zon schuiven.

 Ik ben blij dat ik dit even kon neer schrijven, want het spookt al een tijdje in mijn hoofd en ook in mijn relatie voel ik dat ik geen liefde uitstraal gewoon omdat ik me niet goed in mijn vel voel maar ik ga er werk van maken om mijn vriend terug die warmte te geven die hij verdient.