Terug werken of nog niet

Ik ben volgens mij altijd een goeie collega geweest, altijd al er iemand ziek was of er een probleem was stond ik klaar om mee te helpen. En iets dat ik nooit zal vergeten, vorig jaar op 24 dec. had ik onthaaldienst en alle bazen hadden die dag al vrij genomen toen ben ik met mijn dik zwangerbuikje toch gaan werken toen dat het zo heel hard gesneeuwd had, terwijl het heel erg gevaarlijk en onverantwoord was en er iets had kunnen gebeuren heb ik de dienst niet in de steek gelaten. Nu dat ik eens iets nodig heb is dat blijkbaar teveel gevraagd.

Ik moest normaal op 16 mei terug aan het werk maar ik heb verlof genomen tot begin juni ( dit was geen probleem) en daarna zou mijn ouderschapsverlof beginnen tot september (wat blijkbaar een grote gunst is). Begin april was mijn baas al op bezoek geweest en toen had ik al gevraagd naar die papieren zodat ik die in orde kon te brengen. Na een week nog niets gekregen te hebben, heb ik ze dan via de personeelsdienst aangevraagd.

Nu kreeg ik vrijdag een telefoontje van een collega om te vragen of ik al mijn papieren voor mijn ouderschapsverlof in orde had gebracht want ze hadden nog niks gekregen en ik had die 27 april al op gestuurd. Ze zitten een beetje met personeelsgebrek en nu proberen ze me zo terug te krijgen door mijn papieren niet in orde te brengen.

Ik hoop dat het in orde komt, want waar moet ik dan met mijn zoontje naar toe. Normaal begin ik te werken van 8u tot 16u, maar ik vertek al rond 7u en kom pas rond 17u terug thuis (door het openbaarvervoer - geen parking voorzien op het werk). De papa kan vanaf 13u wel op hem passen maar die durft nog niet goed omdat hij bang is hem pijn te doen of dat er iets zou gebeuren. Mijn moeder kan ook niet want die werk ook nog en heeft heel onregelmatige uren dus heel moeilijk om dat te regelen en zij heeft ook een nieuwe vriend die medicatie neemt en heel vaak woedeaanvallen heeft waarbij hij heel agressief kan zijn. Mijn mama heeft al veel klappen gekregen dus daar wil ik niet dat hij heen gaat, ik zou geen seconde gerust zijn en als er iets zou gebeuren zou ik daar mijn hele leven spijt van krijgen. Dan heb je nog mijn schoonmoeder maar die is op baby's passen al lang ontgroeid. Zij heeft 1 uurtje op hem gepast toen ik zumba ben gaan doen (regelrechte ramp: vriend over zijn toeren omdat ons zoontje heel de tijd hard had zitten huilen, niet wilde slapen of eten en zijn ma zegt constant dat er iets mis is met hem - ziek of zo). Ik heb hem die avond nog borstvoeding gegeven en nog geen 10min. later lag hij lekker te slapen. Geen probleem dus. Ze heeft ook een hele hoop honden (4 bijna 5) die ook veel aandacht opeisen. 

Dus ik zie geen oplossing en zo kan ik toch niet met een gerust hart en geweten gaan werken als ik niet weet of er goed voor hem gezorgd word. Ik ben misschien ook wat critisch, omdat ik wat moeite om hem al los te laten. De eerste dag zal zeker een zware opdracht worden voor mij.

Maandag ga ik bellen om te weten wat er nu precies aan de hand is en als het niet in orde is ga ik zelf wel eens lang om het toch nog in orde te krijgen. Ik laat jullie wel weten hoe het verloopt. Hopelijk komt het in orde en is het gewoon een misverstand.  

Groetjes van zoontje Fedor en zijn mama. xxx