Over de helft van het eerste jaar; 7 maandjes oud!
De eerste tandjes en kruipen; daarmee wordt de komende maand volgens mij getypeerd! Gisteren was Sami alweer 7 maandjes oud en daarmee wordt hij al een flinke knul, oftewel een leuke mini peuter.
Al een paar weekjes zit ik met spanning te wachten op Sami zijn eerste tandjes. Niet alleen omdat het zo schattig eruit ziet, maar ook omdat ik bang ben dat het doorbreken hem pijn zal gaan doen. De afgelopen week heeft Sami continu lichte verhoging en tezamen met het feit dat ik onder twee tandjes voel zitten, vermoed ik dat de tandjes nu toch echt in zicht zijn. Mijn vermoeden werd gisteravond nog eens bevestigd toen manlief dacht dat Sami doorgelekt was omdat zijn rug nat aanvoelde, waarop ik wantrouwend reageerde dat ik hem net had verschoond. Toen hij Sami aan mij wilde geven, zag ik dat zijn rug inderdaad nat was, maar niet van het doorlekken van urine! De eerste spuitluier (heerlijk woord overigens, wie heeft dat uberhaupt bedacht?!), wat toch echt een teken is van doorkomende tandjes, is bij deze een feit. Een beetje onhandig hebben we Sami van zijn vieze kleertjes ontdaan, waarna hij direct even in de rondte plaste (nóg meer vieze was!), en heeft hij even lekker gedoucht met papa. Ik ben benieuwd hoe het vandaag gaat lopen!
Het kruipen zit er toch ook echt aan te komen nu. Onze kleine man kan zich ook zonder de kunst van het kruipen te beheersen, aardig goed voortbewegen door de huiskamer. Al rollend en schuivend komt hij een heel eind en weet hij alles te pakken te krijgen waar zijn oog op valt. De box vindt hij ook al lang niet meer interessant, aangezien hij daar geen bewegingsruimte heeft en zijn benen continu tussen de spijlen vast komen te zitten. De grond, waar hij alle ruimte heeft, dat vindt hij beter! Hij wiebelt stiekem op handen en knieën en zodra ik hem aankijk, dan stopt hij ermee en begint te lachen. Zo zeer dat ik me er nu op verheug om hem door het huis te zien kruipen, zo lastig zal het straks worden als hij overal naartoe kruipt en ook overal bij kan komen. Maar zijn ontdekkingstocht zal ik met vreugde volgen en ik zal proberen hem er zo min mogelijk bij in de weg staan.
De verdere ontwikkelingen gaan ook allemaal heel erg goed! Sami krijgt steeds meer klanken onder de knie en kan er onbewust kleine woordjes van maken, die overigens niets betekenen. Althans in het Nederlands, want in het Turks kan hij onbewust papa en opa zeggen; respectievelijk baba en dede. Meer dan mèmè kan ik vooralsnog niet verwachten. Sami wordt overigens tweetalig opgevoed; van mij leert hij Nederlands en mijn man leert hem Turks. Wij hebben ook afgesproken dat ik geen Turks tegen hem zal spreken en mijn man geen Nederlands. Naar het schijnt, blijkt deze manier het meest effectief om een kind meerdere talen te leren en verwarring uit te sluiten. Een kindje koppelt een taal namelijk aan een persoon en kan op deze manier goed onderscheid leren aan te brengen tussen twee (of meerdere) talen. Ik vind het belangrijk dat Sami, naast het Nederlands, ook Turks leert. Op deze manier kan hij later met zijn familie (mijn schoonfamilie) communiceren én tweetalig zijn heeft in de huidige multiculturele samenleving alleen maar voordelen. Al dan niet later op zijn CV.
Het eten van fruit en groente heeft nu ook een vast plaatsje gekregen in Sami's dagelijkse routine. Fruit vindt hij echt om te smullen! De groenten gaan niet elke dag even goed, aangezien Sami na élk hapje direct zijn duim in zijn mond stopt. Waarom hij dit doet, is mij een raadsel! Het wordt op deze manier wel een kliederbende, aangezien zijn handje helemaal onder het eten zit en ik deze bij élk hapje eerst uit zijn mond moet halen, waarna hij overal aan gaat zitten. Dit zal Sami's manier zijn om te leren wennen aan vast voedsel. Naast groente en fruit, krijgt meneertje ook af en toe wat brood. In het begin vond hij het niet zo lekker, maar inmiddels kan hij aardig wat stukjes opeten. Ook heeft hij afgelopen zondag kennisgemaakt met een soepstengel, wat hij ook erg interessant vond!
Op de bank zitten gaat Sami ook erg goed af, al moeten we hem nog wel goed in de gaten blijven houden. Zitten op een harde ondergrond, zoals het tapijt, dat vergt nog wat oefening. Soms blijft hij vijf minuutjes zitten en soms valt hij na tien seconden al om. Ook staan vindt hij inmiddels erg leuk! Sinds deze maand laat ik hem zo nu en dan aan de tafelrand staan, waarna hij er hard met zijn handjes op gaat slaan. Het is zó schattig om te zien; zo'n klein mannetje dat staat, maar tegelijkertijd besef ik dat het eigenlijk nog helemaal niet goed is voor zijn ruggetje en beperk ik zijn 'staantijd' zoveel mogelijk. Alles op zijn tijd!
Met vreugde kijk ik uit naar de komende maand; zal Sami leren kruipen? Zullen zijn tandjes doorkomen? Welke woordjes en geluidjes zal hij leren? Veel om naar uit te kijken dus! Afgelopen zaterdag heeft meneertje ook zijn eerste knipbeurt gehad! Hij had al een behoorlijk matje in zijn nek en zijn haartjes kwamen ook steeds vast te zitten tussen de knopen van de slabbers, dus heeft mijn man de schaar erin gezet. Het resultaat mag er zijn, het ziet er heel erg netjes uit! Sami is een echte slaapkop, maar is afgelopen maand dan toch echt ook iets korter gaan slapen. Waar hij vorige maand nog 18 uur per dag slapend doorbracht, kan hij het tegenwoordig vaak met 16 uur doen. Hij gaat om 20:30 uur slapen en wordt de volgende ochtend tussen 9:00 en 10:00 uur wakker. Overdag doet hij nog drie dutjes van in totaal drie á vier uurtjes. Ik ben benieuwd wanneer het ochtendslaapje af zal vallen!
Een lange blog, maar er is dan ook zoveel te vertellen over mijn lieve mannetje! Ik kan nog wel uren doorgaan, maar houd het toch maar hierbij (voor vandaag althans) ;)
Lachebekkie!
Zijn eerste knipbeurt!!!
reacties (0)