Mijn borstvoedingsverhaal..

Waarschuwing dit wordt een erg lange blog.

Voor mijn eigen verwerking denk ik dat het goed is als ik mijn bv verhaal tot nu eens van me af schrijf.

20 april 2014 werd mijn prachtige dochter geboren en ik was in de zwangerschap al vastberaden om borstvoeding te gaan geven, heb honderden sites afgespeurd en heel borstvoeding.com uitgeplozen van voor naar achter en weer terug.
Filmpjes bekeken, naar informatieavonden geweest en ga zo maar door.
Ik ging dit doen!

Ik werd ingeleid en heb zulke hoge dosis opwekker maar ook ruggenprik gekregen dat Amy na de geboorte suf was.
Ze werd direct bij me neergelegd en ze keek me zo liefdevol aan dat ik verliefd was! mijn kleine meisje!

Ze heeft ruim een uur bij me gelegen maar aan de borst wou ze niet.
Ik keek een paar keer op de klok en zag de cruciale tijd verstrijken dat ze toch wel een keertje zou 'moeten' gaan aanhappen maar helaas.
Ze heeft een keer gehapt maar dit deed direct al veel pijn.

Ik ben bevallen in een borstvoedingsgecertifieerd ziekenhuis maar dit mocht niet baten, het personeel was te druk, nam de tijd niet, gaf verkeerde adviezen en jawel.. het tepehoedje kwam eraan.
We moesten 1,5 dag in het ziekenhuis blijven ivm hoge bloeddruk.
Veel geprobeerd haar aan te leggen maar door mijn vlakke en ingetrokken tepels n grote borsten ging het gewoonweg niet.
Ik had veel pijn door het tepelhoedje (achteraf verkeerde maat) en verkeerde begeleidig.
Ik moest kolven.
Direct de eerste kolven kwam er 20 cc uit en wat was ik trots! dit gegeven middels cup en vingerfeeding.

Thuis.. 
De kraamhulp kwam en toen ik haar het verhaal uitlegde moest ik een kolf gaan huren, lactatiekundige gebeld en vriendlief erheen gestuurd.
Heb een week een kolf gehuurd en daarna gekocht.
Het kolven ging me prima af! ik kolfde om de 3 a 4 uur en er kwam genoeg maar ineens ging het niet meer! er kwam niks meer uit mijn borsten.. het zal toch niet waar zijn??
De volgende dag tijdens het wegen (dag 4 geloof ik) was ze 7% afgevallen en van de verloskundige moesten we gaan bijvoeden met kunstvoeding, ik dacht dat mijn hart in 1000 stukken brak. (begrijp me niet verkeerd kv is prima maar ik wou perse bv geven ook wegens persoonlijke redenen)
De kraamhulp vertrok die middag en liet ons achter, met vriendlief die nu precies wist hoeveel kv ze nodig had etc.
De volgende ochtend, de kraamhulp kwam en het klaargemaakte flesje kv stond nog in de koelkast! ik had het gered met kolven en ons meisje had niets te kort gekregen die avond en nacht!
Op de 6e dag is er een lactactiekundige geweest van de kraamzorg organisatie om met ons mee te kijken.
Ze zei dat het tepelhoedje de goede maat had (niet dus) en deed eigenlijk verder niets.. nu weet ik dat ze veel meer had moeten/kunnen doen!
Amy en ik hadden wel beide spruw dus werden hiervoor behandeld.

Ik bleef alleen achter met mijn baby op het voedingskussen en ik huilend.
Ik bleef kolven en dat ging eigenlijk steeds beter en ik bouwde een aardige voorraad op en had met 2/3 weken 2,5 liter in de koelkast staan!
Op een avond kreeg ik pijnlijke borsten en lag ik te rillen in bed met het koude zweet over mn hele lijf, ik voelde me doodziek.
De volgende ochtend de dokter gebeld en moest direct langskomen.
Rode plekken op mn borsten en koorts.. een flinke borstonsteking! Kreeg antibiotica mee en moest door blijven gaan zoals ik deed, prima.
tot Amy ineens rond de 4/ 5 weken heel vaak en veel wou drinken, regeldagen? 
Mijn voorraad begon behoorlijk te slinken en als ik nog maar 6 bakjes in de koelkast had staan ipv 9 raakte ik helemaal in paniek.
Ik heb meerdere malen hulp gevraagd hier op babybytes (dankjewel bvmamadaantje) en in v&a en op facebook.
Heb nogmaals heel borstvoeding.com afgespeurd en ik snapte er maar niks van.
aan de bv thee, masseren, warme compressen, naar Amy kijken, filmpjes en fotos bekijken, rusten, cashewnootjes eten en noem maar op en niets leek te helpen.

Ik had inmiddels het kolven helemaal geaccepteerd maar probeerde Amy toch aan te leggen, tot veel frustratie van haar en mij.
Toen ik op een avond in bed lag voelde ik me weer hondsberoerd en weer verhoging, dacht aan een griepje maar de volgende ochtend weer hele pijnlijke borsten.
Opnieuw naar de huisarts en ja, weer een beginnende borstontsteking.
Dit keer heb ik het af gekund zonder medicatie maar wat een pijn deed het weer.

Ik was op, ik kreeg nek en rugklachten van het kolven en gespannen houding.
Op naar de fysiotherapeut!
Zij gaf aan dat ik moet uitkijken en dat ik misschien binnenkort toch maar moest stoppen met de bv omdat het wel erg veel van me vroeg lichamelijk en geestelijk.
Ik begon te twijfelen.. aan mijn lichaam en aan mezelf.
Mijn vriend begon over kv omdat hij me steeds meer vermoeid zag raken en steeds meer pijntjes erbij leek te krijgen.
Ik begon nog meer te twijfelen maar uiteindelijk was ik vastberaden om het sowieso tot de 8 tot 10 weken vol te houden omdat ik had gelezen dat kindjes rond die tijd een stuk sterker zijn waardoor ze vaak wel aan de borst kunnen, dus ik hield hoop.

2 weken geleden toen Amy 6 weken oud was heb ik een ander lactatiekundige laten komen voor een huisbezoek.
Ze heeft in haar mondje gekeken en begon over het lipbandje dat tot in haar gehemelte loopt een een verstopte tongriem maar omdat Amy wel aan de fles drinkt hoefde dit niet direct problemen op te leveren.
Een grotere maat tepelhoedje, goed aanleggen, goede begeleiding en warempel! ze dronk uit mijn borst!
Ik kon wel janken van blijdschap!
Het was maar heel even dat ze dronk maar ze deed het en daar ging het om.
Ik moest wel goed mijn borst ondersteunen omdat ze er anders af glijdt maar ik deed verder alles goed, en het deed geen pijn!

Ze ging weg en ik was natuurlijk hartstikke enthousiast.
Amy werd driekwartier later wakker en vol goede moed legde ik haar aan.. pijn.. verdorie!
Die dag nog 3 keer geprobeerd en elke keer ging ik door de grond van de pijn en die avond zat ik weer huilend op de bank met rode kapotte tepels.
Ik keek vol afschuw naar het tepelhoedje.. het tepelhoedje dat me in de kraamtijd al zoveel ellende had bezorgd en nu weer? ik kon dit niet.
Dit was op een zaterdag en maandag middag is ze weer gekomen omdat ik gek werd.

Nogmaals naar lipbandje en tongriem gekeken en ja, toch te strak en verstopt.
Ze zag dat Amy een deuk in mijn tepel maakt doordat ze zo hard zuigt en dit past helemaal bij het beeld van te strak lipbandje en verstopte tongriem.
Volgende stap? laten knippen bij een kno arts.
Zo gezegd zo gedaan, 5 dagen geleden hebben we het laten knippen.
Het arme kind schreeuwde het uit en heeft de hele dag pijn gehad en wou natuurlijk niet aan de borst, het flesje ging al moeizaam.
De volgende dagen is het moeilijk geweest, ik had hoge verwachtingen die niet waargemaakt konden worden.
Amy drinkt niet meer zo effectief aan de fles, laat staan aan mijn borst!
Vaak aanleggen, het mag allemaal niet baten, het lukt gewoon niet.

Vanmorgen nogmaals contact gehad en morgen gaan we naar een osteopaat die gespecialiseerd is in de anatomie icm lipbandjes etc.
Ze kan misschien iets in haar nekje of mondje doen waardoor ze weet hoe ze alle spieren moet gebruiken en hierdoor misschien wel weer effectief gaat drinken.
Ik hoop met heel mijn hart dat dit de uitkomst gaat zijn.. zo niet? blijf ik kolven tot ik het volhoud maar ik weet niet voor hoelang ik dit nog volhoud..

Al met al kan ik toch al met trots zeggen dat mijn dochter al 8 weken borstvoeding krijgt en ik vind het heerlijk om te zien hoe ze op mijn melk groeit en wat voor tevreden meisje het is!

x