Even een snelle blog want ik wil mijn verhaal toch kwijt maar heb mijn emoties even “afgesloten” anders hou ik het niet vol....
Gisteren weer een echo gehad met 17+4 weken.
Baby A is zo’n 20% kleiner, heeft een korte navelstreng en heel weinig vruchtwater. Zijn vruchtzak zit letterlijk helemaal om hem heen geplakt. Wel was er wat vocht in zijn blaasje te zien dus dat betekent dat er nog net genoeg vruchtwater is. Ook is er een verminderde bloedstroom in zijn navelstreng gezien.
Baby B doet het goed, klein actief mannetje!
Dit verschil kan komen door Twin to Twin Transfusion Syndrome (TTTS) maar daar lijkt het niet helemaal op want dan had baby B meer dan gemiddeld veel vruchtwater gehad.
Waar de professor ook aan denkt is Selective Intra Uterine Growth Restriction (SIUGR) hetgeen betekent dat de placenta minder bloed/voeding naar het kleine kindje laat gaan.
Ze kan er nog niet helemaal uitkomen welk van de twee er aan de hand is, verdere progressie zou dit duidelijk moeten maken.
Beide situaties kunnen levensbedreigend zijn voor beide kindjes dus jullie kunnen je voorstellen dat het spannende tijden zijn hier....
Aanstaande maandag hebben we weer een echo die de professor zal doen aangezien het vruchtwater van het kleinste kleintje op het randje weinig is....
Op dit moment wordt er niet ingegrepen, als het verergerd wel.
We voelen ons opgelucht en vereerd dat we door een van de topartsen op dit vlak gezien worden want betere zorg kunnen we ons niet wensen, aan de andere kant.... Als zij zich al zorgen maakt....
Ons voorbereiden op wat er komen gaat kunnen we niet, want het kan letterlijk alle kanten op gaan.
Hoe hiermee om te gaan weet ik eigenlijk ook niet.... Ik word heen en weer geslingerd van verdriet naar optimistisch en blij dat we zwanger zijn en alles er tussen in.
Wat zal de tijd ons gaan leren?
reacties (0)