Sofie

Sofie is een nicht van mijn vriend en één van de zwangere vrouwen
in de familie. Ze was uitgerekend op 12 oktober, maar is op 1 oktober
bevallen van een gezond kereltje, Viktor. En tot hier het goede
nieuws...

Sofie bleef klagen van pijn na de bevalling. Aangezien
ze al moeder is van 2 dochtertjes, wist ze dat dit geen naweeën waren.
Toch werd ze pas na 2 dagen goed onderzocht. Diagnose: een scheur in de
baarmoederhals en een bacteriële infectie. Ze werd met spoed geopereerd
in het universitair ziekenhuis van Edegem.

Na de operatie,
waarbij ze de scheur hebben gedicht en de baarmoeder, die overigens vol
etter zat, hebben schoongemaakt, werd Sofie in een kunstmatige coma
gehouden voor de pijn. We waren allemaal geschrokken, maar toch hoopvol
dat ze er goed doorheen zou komen. Sofie is namelijk een vechter. :)

Zondagnacht
begonnen haar nieren het echter een beetje te begeven als gevolg van de
bacteriële infectie die was uitgegroeid tot een bloedvergiftiging. Uit
voorzorg werd Sofie aan de dialyse gekoppeld. Ze kreeg toen ook
tegelijk medicijnen om haar hart te ondersteunen terwijl haar lichaam
herstelde. Dinsdag werden die medicijnen met 2% verminderd omdat het
ernaar uit zag dat haar toestand verbeterde. Tot woensdag...

Woensdag
ging het plots heel slecht. Sofie haar nieren hielden er volledig mee
op en kreeg ze heel hoge koorts. De enige oplossing was de
infectiehaard, de baarmoeder in dit geval, volledig te verwijderen,
samen met haar eierstokken die ook volledig ontstoken waren. Na de
operatie werd de dosis antibiotica verdubbeld. Welke bacterie dit alles
veroorzaakt, weet men nog altijd niet.

Deze middag kregen we
telefoon van de moeder van Sofie. Ze huilde. "Ons Sofie gaat dood", zei
ze. De dokters zeggen zelf dat de familie zich op het ergste moet
voorbereiden. Sofie haar bloeddruk is gedaald tot een miezerige 4 over
2, haar rechtervoet ziet helemaal paars, net als haar vingertoppen, ze
is helemaal opgezwollen door het vocht dat ze vasthoudt, haar koorts
daalt niet,...

Ik maak me zorgen. Sofie had, net als ik, een
vlekkeloze zwangerschap. Nooit last, veel beweging, een perfect gezond
kindje,... En dan dit. Als we nieuws krijgen van Sofie, kijkt Frederick
me bang aan. De tranen staan dan in z'n ogen. Hoe moeten we hier mee
omgaan? Een geboorte hoort toch een moment van vreugde te zijn? En in
deze tijden mag er toch bijna niets meer fout gaan, of wel soms?

Ik probeer er niet te veel aan te denken maar toch...

Sofie, we denken aan je. Hou vol. Vecht. Je kan het...