Hoe het gaat met ons

We zijn inmiddels alweer een paar weken verder sinds mijn vorige blog. Mijn bekkeninstabiliteit blijft nog een serieus probleem. Er zit nauwelijks vooruitgang in het herstel. 10 maart mag ik naar de gynaecoloog die gespecialiseerd is in het bekken, die mag verder kijken wat er aan de hand is. De fysio had het al over misschien wel gescheurde banden of zo, maar de kans daarop is wel heel klein. Waarschijnlijk moet ik foto's maken en dan misschien de revalidatie in, maar het is nog even afwachten wat de gynaecoloog ervan vindt.

Aanstaande vrijdag word ik overgedragen aan een nieuwe psycholoog. Degene die ik nu heb is namelijk tijdelijk en voor de lange duur is er een psycholoog nodig die meer gespecialiseerd is in het behandelen van trauma's. Het gaat nu nog een beetje met ups en downs, alhoewel er al wel wat meer rust in het gezin is. Er wordt aan mijn probleem gewerkt en dat is al een hele geruststelling. En het is ook heel fijn dat mijn man in de gesprekken wordt betrokken en ook hij krijgt gesprekken, om te leren om te gaan met iemand die getraumatiseerd is en om zijn eigen gevoelens te kunnen uiten.

En dan volgende week dinsdag heb ik een afspraak met de bedrijfsarts. Daar heb ik zelf om gevraagd. Mijn verlof is inmiddels afgelopen en ik zit nu weer in de ziektewet. Ik wil heeeeeeel graag weer aan het werk, maar lichamelijk ben ik daar totaal niet toe in staat. Geestelijk zou het een heerlijke afleiding zijn. Dus ik ga bespreken met de bedrijfsarts wat er aan de hand is en een plan de campagne opstellen. Eens kijken naar wat mijn mogelijkheden wel zijn. Even denken in oplossingen. Al zou ik eerst beginnen met een kopje koffie drinken met collega's, aanwezig zijn bij een werkoverleg, dossiers inlezen, kennismaken met cliënten of gewoon even een half uurtje op kantoor rondhangen... zoiets. Dan voel ik me ook weer een beetje nuttig. Maar dat zal ik dan wel bespreken met de bedrijfsarts. Het opbouwen van het werk zal toch heel langzaam moeten gaan en zal ook eerst afhangen van wat de gynaecoloog vindt en voorstelt qua behandeling. Maar dan heb ik in elk geval even mijn gezicht laten zien bij de bedrijfsarts en mijn goede wil getoond en dan is die ook even op de hoogte hoe het er nu precies voor staat.

Met Renske gaat het nu een stuk beter op school. Ze heeft nog wel haar nukken, maar de juffen zijn toch al een stuk positiever dan 1,5 maand geleden. Ze doet het zelfs super goed met rekenen op school. Ze heeft gisteren de tafel van 2 geleerd. Ze is vier!!! Mijn man en ik zijn ervan overtuigd dat het wel goed komt met haar. We wachten nog even de gehoortest van 14 maart af, maar we hebben het vertrouwen erin dat als ze maar voldoende wordt uitgedaagd en tegelijkertijd nog even goed kan 'kleuteren' dat het uiteindelijk wel weer goed komt met haar. Maar wij en de juffen houden wel de vinger aan de pols. Als het toch weer de verkeerde kant op gaat dan wordt alsnog de gezinscoach ingeschakeld.

Lisanne groeit als kool! Ze is nog wel op en af verkouden, maar dat hoort nu eenmaal bij haar, zijn we al achter. Ze doet het verder hartstikke goed. Het is een ontzettend wijs ding, lacht de hele dag, huilt alleen als het nodig is (honger, moe) en heeft overal heerlijke vetjes zitten. De borstvoeding loopt als een trein. Maar we vinden wel dat ze vaak spuugt en ook heel zuur en wat refluxachtige symptomen heeft. Maar aan de andere kant lijkt dat ook wel minder te worden de afgelopen dagen. Ik denk zelf dat het komt doordat ik een enorme melkproductie heeft en dat ze er soms moeite mee heeft om die melk te verwerken. Ik ben begonnen met blokvoeden (nu anderhalve week) en ik merk dat ze het daar veel beter op doet. We houden het in de gaten, maar ik denk dat als ze groter wordt het vanzelf wel verdwijnt. En zo niet, dan kan ik alsnog met haar naar de dokter.