Hoe het nu verder gaat

Vanmiddag heb ik een goed gesprek gehad met de gynaecoloog. Ik ben eerst uitgebreid onderzocht (bloeddruk, gewicht, CTG, echo en inwendig onderzoek) en vervolgens hebben we gesproken wat mijn wensen zijn en wat er mogelijk is. Het komt erop neer dat de baby het nog heel goed heeft in mijn buik. Er is voldoende vruchtwater, hij heeft nog genoeg bewegingsruimte, hartslag en activiteit zijn goed en wat dat allemaal betreft zou de baby het nog makkelijk tot 42 weken uit kunnen houden. Mijn baarmoedermond was nog niet helemaal verstreken en lag nog steeds ver naar achteren. Wel heb ik een opening van 1,5 tot 2 cm, maar omdat de baarmoedermond nog zover naar achteren ligt lukte het de gynaecoloog niet om mij voor een tweede keer te strippen.

Ik heb aangegeven dat ik verschrikkelijk veel pijn heb door de bekkeninstabiliteit en nog nauwelijks mobiel ben. Ik slaap nauwelijks doordat elke beweging in bed zeer doet en ook overdag wordt ik heel erg beperkt in mijn bewegingen door de pijn.

De gynaecoloog zei dat ze tot 41 weken niet zomaar ingrijpen als de baby het verder heel goed doet en de moeder verder niet ziek is, zoals bij mij het geval is. Maar aangezien ik komende maandag 41 weken zwanger ben, kunnen ze vanaf die tijd het ingrijpen wel verantwoorden. Dus we hebben de volgende afspraak gemaakt:

Als ik dit weekend nog spontaan beval, dan kan ik gewoon mijn eigen verloskundige bellen en onder leiding van haar bevallen. Als alles dan goed verloopt, komt de gynaecoloog er dan niet bij aan te pas. Als het babytje lekker blijft zitten, dan mag ik me maandag 7 december om 6.30 uur melden op de afdeling verloskunde en dan wordt ik ingeleid. Tenzij er nog spoedgevallen tussendoor komen, dan verschuift mijn inleiding naar dinsdag. Want een zieke moeder of een baby waar het niet goed mee gaat, heeft voorrang op mijn situatie en als ik heel eerlijk ben dan kan ik dat natuurlijk ook wel goed begrijpen en dan verschuif ik mijn inleiding met alle liefde voor die moeder/baby naar een andere dag, ook al betekent het dat ik een dag langer moet doorlopen met pijn!

Maar het is zo'n opluchting dat er nu een einddatum is! Dat ik niet het vooruitzicht heb om tot 42 weken door te moeten lopen. De gynaecoloog vroeg wat mijn verwachtingen, mijn wensen, zijn. Ik zei, het maakt me niet uit, als die baby maar geboren wordt. Ik kan niet meer, ik heb zóveel pijn en het idee om misschien nog wel 1,5 week door te moeten met zóveel pijn, dat is niet te doen.

Dus we gaan dit weekend nog even lekker genieten met z'n drieën. Morgenavond pakjesavond vieren en gewoon lekker bij elkaar zijn als gezin. En dan gaan we er maandag vol voor! Tenzij de baby nog andere plannen heeft en toch dit weekend geboren wordt. Maar het is toch wel heel erg fijn dat we een datum hebben om naartoe te leven!