36 weken zwanger

Vandaag ben ik precies 36 weken zwanger. Zo komen we telkens weer een weekje vooruit! Het einde is nu ook wel echt in zicht. Het rommelt al zo nu en dan in mijn buik: ik ben continu kleine stukjes van mijn slijmprop aan het verliezen, heb regelmatig een menstruatieachtig gevoel in mijn buik, heb vooral 's avonds al regelmatig last van voorweeën (harde buik, trekkerig gevoel, soms een beetje pijnlijk). Maar nog lang geen 'echt' werk. Het scheelt dat ik al eens zwanger ben geweest en weet hoe voorweeën voelen t.a.v. de echte weeën. Er zit ook totaal geen regelmaat in of zo. Ik merk gewoon dat mijn lichaam zich klaarmaakt op de bevalling. Ik weet uit ervaring dat het nog wel weken kan duren voordat de bevalling begint. Het rommelt gewoon, dat is het.

Gisteren ben ik volledig verrast door mijn allerliefste vriendinnen en mijn moeder. Ze hadden een babyshower voor me georganiseerd. Niet met allemaal toeters en bellen, want dat weten ze heel goed dat ik daar toch niet zo van hou. Maar gewoon met thee en hapjes en een heleboel gezelligheid. We hebben de hele middag gepraat en gelachen. En ik werd natuurlijk overladen met leuke en lieve cadeautjes. Ik had het totaal niet verwacht, maar ze wilden me graag nog een hart onder de riem steken voor de laatste weken zwangerschap die ik nog heb te gaan. Zó lief! Ik heb het natuurlijk niet droog gehouden, want ik was heel blij verrast.

Vanmorgen ben ik weer bij de diëtiste geweest. We hebben besproken hoe de afgelopen weken zijn verlopen nadat ze mij een dieetadvies had gegeven. Ik kreeg complimenten van haar hoe ik dat heb opgepakt en ermee aan de slag ben gegaan. Ik was ietsje afgevallen en daar maakte ik me wel zorgen over, maar dat kwam door de diëtiste omdat ik nu minder suikers en vetten eet en dat mijn lichaam daarom wat vocht had verloren. Ik hoefde me geen zorgen te maken om de baby. Mijn gewicht is nu stabiel en daar was ze heel tevreden over. Ik blijf bij haar onder behandeling, ook na de zwangerschap. Zodat ze mij kan helpen een evenwichtig voedingspatroon te ontwikkelen tijdens de borstvoedingsperiode en zodat ik onder haar begeleiding ook wat kan afvallen naar een wat meer gezonder gewicht. Dus in januari hebben we afgesproken dat ik dan weer even bij haar kom. Dan ben ik hopelijk al weer aardig hersteld en heb ik met de baby vast wel een ritme gevonden en dan kunnen we verder kijken naar hoe het gaat en hoe we het verder gaan doen. Al met al wel heel positief dus. Ik doe het dus niet voor niets allemaal!

Tussen al het babygeweld door heb ik thuis natuurlijk ook een kleuter rondlopen. Renske heeft inmiddels helemaal haar draai gevonden op school. Ze gaat nu hele dagen en dat gaat heel goed. Ze gaat met ontzettend veel plezier naar school en heeft al heel veel vriendjes en vriendinnetjes. Ik ben blij dat ze daar haar plekje nu goed heeft gevonden. Wel heel belangrijk voor als de baby straks is geboren dat ze zich prettig voelt in haar eigen omgeving. Met de juf heb ik al besproken dat ze mag trakteren als de baby is geboren en dan wordt ze daar helemaal in het zonnetje gezet. Dat vond de juf wel heel belangrijk dat Renske daar alle aandacht krijgt. Thuis zoekt ze op het moment ook heel veel aandacht. Meestal wel in de vorm van knuffelen, kusjes geven, tekeningen maken voor ons en stoeien, maar ook wel in de vorm van niet willen luisteren, gillen en dwars gedrag. Soms haalt ze me echt het bloed onder de nagels vandaan. Dan wil ik dat ze haar pyjama aantrekt bijvoorbeeld en dan gaat ze zich verstoppen onder de dekens en weigert haar kleren uit te doen. Soms vind ik het wel moeilijk om dat positief om te buigen en wordt dan boos. En dan krijg ik helemaal niks meer voor elkaar bij haar. En dan hebben we echt strijd. Maar ik voel me soms zo machteloos als ze in zo'n bui is. Dan is ze echt dwars en wil niet meewerken. Ach, het zal er wel bij horen. Ze vindt het best spannend dat de baby bijna wordt geboren. En hoe dichterbij het komt, hoe dwarser ze kan zijn. Ik vind het gewoon soms wel lastig om ermee om te gaan. Ondanks mijn eigen pedagogische achtergrond kan ik daar gewoon echt moeite mee hebben. Ze weet gewoon precies de gevoelige snaar bij mij te raken. Ik neem het haar niet kwalijk, de spanning neemt bij ons ook toe en dat uiten wij ook wel eens door geprikkeld te reageren of zo.

Wat mij betreft hoeft het ook allemaal niet meer zo lang te duren. Ik ben best wel klaar met de zwangerschap. Nog eventjes geduld, deze week nog liever niet. Maar als ik volgende week 37 weken zwanger ben dan mag het babytje wat mij betreft wel komen. Hopelijk werkt de natuur dan ook een beetje mee...!